Deliciarum obiurgatio fuit longa, etiam lenior, plusque 27.3
disputationis habuit quam atrocitatis, quo etiam audita est
attentius. Nam P. Clodius, amicus meus, cum se gravissime 5
vehementissimeque iactaret et omnia inflammatus ageret
tristissimis verbis, voce maxima, tametsi probabam eius
eloquentiam, tamen non pertimescebam; aliquot enim in
causis eum videram frustra litigantem. Tibi autem, Balbe,
respondeo primum precario, si licet, si fas est defendi a me 10
eum qui nullum convivium renuerit, qui in hortis fuerit, qui
unguenta sumpserit, qui Baias viderit. Equidem multos et 28.1
vidi in hac civitate et audivi, non modo qui primoribus labris
gustassent genus hoc vitae et extremis, ut dicitur, digitis
attigissent sed qui totam adulescentiam voluptatibus de-
didissent, emersisse aliquando et se ad frugem bonam, ut 5
dicitur, recepisse gravisque homines atque inlustris fuisse.
Datur enim concessu omnium huic aliqui ludus aetati, et
ipsa natura profundit adulescentiae cupiditates. Quae si
ita erumpunt ut nullius vitam labefactent, nullius domum
evertant, faciles et tolerabiles haberi solent. Sed tu mihi 29.1
videbare ex communi infamia iuventutis aliquam invidiam
Caelio velle conflare. Itaque omne illud silentium quod est
orationi tributum tuae fuit ob eam causam quod uno reo
proposito de multorum vitiis cogitabamus. Facile est 5
accusare luxuriem. Dies iam me deficiat, si quae dici in
eam sententiam possunt coner expromere; de corruptelis,
de adulteriis, de protervitate, de sumptibus immensa oratio
est. Vt tibi reum neminem sed vitia ista proponas, res
tamen ipsa et copiose et graviter accusari potest. Sed 10
vestrae sapientiae, iudices, est non abduci ab reo nec, quos
aculeos habeat severitas gravitasque vestra, cum eos accusator
erexerit in rem, in vitia, in mores, in tempora, emittere in
hominem et in reum, cum is non suo crimine sed multorum
vitio sit in quoddam odium iniustum vocatus. Itaque ego 30.1
severitati tuae ita ut oportet respondere non audeo. Erat
enim meum deprecari vacationem adulescentiae veniamque
petere. Non, inquam, audeo; perfugiis nihil utor aetatis,
concessa omnibus iura dimitto; tantum peto ut, si qua est 5
invidia communis hoc tempore aeris alieni, petulantiae,
libidinum iuventutis, quam video esse magnam, tamen ne
huic aliena peccata, ne aetatis ac temporum vitia noceant.
Atque ego idem qui haec postulo quin criminibus quae in
hunc proprie conferuntur diligentissime respondeam non 10
recuso.