Ego vero, si mihi non licet per aliquos ita gloriari, me
|
44.1
|
dolorem atque inimicitias meas rei publicae concessisse, si
|
|
hoc magni cuiusdam hominis et persapientis videtur, utar
|
|
hoc, quod non tam ad laudem adipiscendam quam ad vitan-
|
|
dam vituperationem valet, hominem me esse gratum, et non
|
5
|
modo tantis beneficiis, sed etiam mediocri hominum beni-
|
|
volentia commoveri. A viris fortissimis et de me optime
|
|
meritis quibusdam peto ut, si ego illos meorum laborum
|
|
atque incommodorum participes esse nolui, ne illi me
|
|
suarum inimicitiarum socium velint esse, praesertim cum
|
10
|
mihi idem illi concesserint ut etiam acta illa Caesaris, quae
|
|
neque oppugnavi antea neque defendi, meo iam iure possim
|
|
defendere. Nam summi civitatis viri, quorum ego consilio
|
45.1
|
rem publicam conservavi, et quorum auctoritate illam con-
|
|
iunctionem Caesaris defugi, Iulias leges et ceteras illo con-
|
|
sule rogatas iure latas negant: idem illam proscriptionem
|
|
capitis mei contra salutem rei publicae, sed salvis auspiciis
|
5
|
rogatam esse dicebant. Itaque vir summa auctoritate, summa
|
|
eloquentia, dixit graviter casum illum meum funus esse rei
|
|
publicae, sed funus iustum et indictum. Mihi ipsi omnino
|
|
perhonorificum <est> discessum meum funus dici rei publicae:
|
|
reliqua non reprendo, sed mihi ad id quod sentio adsumo.
|
10
|
Nam si illud iure rogatum dicere ausi sunt quod nullo ex-
|
|
emplo fieri potuit, nulla lege licuit, quia nemo de caelo ser-
|
|
varat, oblitine erant tum cum ille qui id egerat plebeius est
|
|
lege curiata factus dici de caelo esse servatum? Qui si ple-
|
|
beius omnino esse non potuit, qui tribunus plebis potuit
|
15
|
esse? et cuius tribunatus si ratus est, nihil est quod inritum ex
|
|
actis Caesaris possit esse, eius non solum tribunatus <ratus> sed
|
|
etiam perniciosissimae res, auspiciorum religione conservata,
|
|
iure latae videbuntur? Qua re aut vobis statuendum est
|
46.1
|
legem Aeliam manere, legem Fufiam non esse abrogatam,
|
|
non omnibus fastis legem ferri licere; cum lex feratur, de
|
|
caelo servari, obnuntiari, intercedi licere; censorium iudi-
|
|
cium ac notionem et illud morum severissimum magisterium
|
5
|
non esse nefariis legibus de civitate sublatum; si patricius
|
|
tribunus plebis fuerit, contra leges sacratas, si plebeius, con-
|
|
tra auspicia fuisse; aut mihi concedant homines oportet in
|
|
rebus bonis non exquirere ea iura quae ipsi in perditis non
|
|
exquirant, praesertim cum ab illis aliquotiens condicio C.
|
10
|
Caesari lata sit ut easdem res alio modo ferret, qua con-
|
|
dicione auspicia requirebant, leges comprobabant, in Clodio
|
|
auspiciorum ratio sit eadem, leges omnes sint eversae ac
|
|
perditae civitatis.
|
|