Quod volent denique homines existiment: nemini ego
|
24.1
|
possum esse bene merenti de re publica non amicus. Etenim
|
|
si iis qui haec omnia flamma ac ferro delere voluerunt non
|
|
inimicitias solum sed etiam bellum indixi atque intuli, cum
|
|
partim mihi illorum familiares, partim etiam me defendente
|
5
|
capitis iudiciis essent liberati, cur eadem res publica quae
|
|
me in amicos inflammare potuit inimicis placare non possit?
|
|
Quod mihi odium cum P. Clodio fuit, nisi quod perniciosum
|
|
patriae civem fore putabam qui turpissima libidine incensus
|
|
duas res sanctissimas, religionem et pudicitiam, uno scelere
|
10
|
violasset? Num est igitur dubium ex iis rebus quas is egit
|
|
agitque cotidie quin ego in illo oppugnando rei publicae
|
|
plus quam otio meo, non nulli in eodem defendendo suo
|
|
plus otio quam communi prospexerint? Ego me a C. Cae-
|
25.1
|
sare in re publica dissensisse fateor et sensisse vobiscum;
|
|
sed nunc isdem vobis adsentior cum quibus antea sentiebam.
|
|
Vos enim, ad quos litteras L. Piso de suis rebus non audet
|
|
mittere, qui Gabini litteras insigni quadam nota atque igno-
|
5
|
minia nova condemnastis, C. Caesari supplicationes decre-
|
|
vistis numero ut nemini uno ex bello, honore ut omnino
|
|
nemini. Cur igitur exspectem hominem aliquem qui me
|
|
cum illo in gratiam reducat? Reduxit ordo amplissimus,
|
|
et ordo is qui est et publici consili et meorum omnium con-
|
10
|
siliorum auctor et princeps. Vos sequor, patres conscripti,
|
|
vobis obtempero, vobis adsentior, qui, quam diu C. Caesaris
|
|
consilia in re publica non maxime diligebatis, me quoque
|
|
cum illo minus coniunctum videbatis: postea quam rebus
|
|
gestis mentis vestras voluntatesque mutastis, me non solum
|
15
|
comitem esse sententiae vestrae sed etiam laudatorem
|
|
vidistis.
|
|