Sed aliquando veniamus ad causam. In qua tu nomine
|
36.1
|
legis Liciniae, quae est de sodaliciis, omnis ambitus leges
|
|
complexus es; neque enim quicquam aliud in hac lege nisi
|
|
editicios iudices es secutus. Quod genus iudicum si est
|
|
aequum ulla in re nisi in hac tribuaria, non intellego quam
|
5
|
ob rem senatus hoc uno in genere tribus edi voluerit ab
|
|
accusatore neque eandem editionem transtulerit in ceteras
|
|
causas, de ipso denique ambitu reiectionem fieri voluerit
|
|
iudicum alternorum, cumque nullum genus acerbitatis prae-
|
|
termitteret, hoc tamen unum praetereundum putarit. Quid?
|
37.1
|
huiusce rei tandem obscura causa est, an et agitata tum
|
|
cum ista in senatu res agebatur, et disputata hesterno die
|
|
copiosissime a Q. Hortensio, cui tum est senatus adsensus?
|
|
Hoc igitur sensimus: 'cuiuscumque tribus largitor esset, et
|
5
|
per hanc consensionem quae magis honeste quam vere
|
|
sodalitas nominaretur quam quisque tribum turpi largitione
|
|
corrumperet, eum maxime eis hominibus qui eius tribus
|
|
essent esse notum.' Ita putavit senatus, cum reo tribus
|
|
ederentur eae quas is largitione devinctas haberet, eosdem
|
10
|
fore testis et iudices. Acerbum omnino genus iudici sed
|
|
tamen, si vel sua vel ea quae maxime esset cuique coniuncta
|
|
tribus ederetur, vix recusandum. Tu autem, Laterensis,
|
38.1
|
quas tribus edidisti? Teretinam, credo. Fuit certe id
|
|
aequum et certe exspectatum est et fuit dignum constantia
|
|
tua. Cuius tu tribus venditorem et corruptorem et seque-
|
|
strem Plancium fuisse clamitas, eam tribum profecto, seve-
|
5
|
rissimorum praesertim hominum et gravissimorum, edere
|
|
debuisti. At Voltiniam; libet enim tibi nescio quid etiam
|
|
de illa tribu criminari. Hanc igitur ipsam cur non edidisti?
|
|
quid Plancio cum Lemonia, quid cum Oufentina, quid cum
|
|
Clustumina? Nam Maeciam, non quae iudicaret, sed quae
|
10
|
reiceretur, esse voluisti. Dubitatis igitur, iudices, quin vos
|
39.1
|
M. Laterensis suo iudicio non ad sententiam legis, sed ad
|
|
suam spem aliquam de civitate delegerit? dubitatis quin eas
|
|
tribus in quibus magnas necessitudines habet Plancius, cum
|
|
ille non ediderit, iudicarit officiis ab hoc observatas, non
|
5
|
largitione corruptas? Quid enim potes dicere cur ista
|
|
editio non summam habeat acerbitatem, remota ratione illa
|
|
quam in decernendo secuti sumus? Tu deligas ex omni
|
40.1
|
populo aut amicos tuos aut inimicos meos aut denique eos
|
|
quos inexorabilis, quos inhumanos, quos crudelis existimes;
|
|
tu me ignaro, nec opinante, inscio convoces et tuos et
|
|
tuorum amicorum necessarios, iniquos vel meos vel etiam
|
5
|
defensorum meorum, eodemque adiungas quos natura putes
|
|
asperos atque omnibus iniquos; deinde effundas repente ut
|
|
ante consessum meorum iudicum videam quam potuerim
|
|
qui essent futuri suspicari, apud eosque me ne quinque
|
|
quidem reiectis, quod in proximo reo de consili sententia
|
10
|
constitutum est, cogas causam de fortunis omnibus dicere?
|
|
Non enim, si aut Plancius ita vixit ut offenderet sciens
|
41.1
|
neminem, aut tu ita errasti ut eos ederes imprudens, ut nos
|
|
invito te tamen ad iudices non ad carnifices veniremus,
|
|
idcirco ista editio per se non acerba est.
|
|