Ac de narratione quidem satis dictum videtur; dein-
|
1.30.27
|
ceps ad partitionem transeamus.
|
|
Recte habita in causa partitio inlustrem et per-
|
31.1
|
spicuam totam efficit orationem. partes eius sunt
|
|
duae, quarum utraque magno opere ad aperiendam
|
|
causam et constituendam pertinet controversiam. una
|
|
pars est, quae, quid cum adversariis conveniat et quid
|
5
|
in controversia relinquatur, ostendit; ex qua certum
|
|
quiddam destinatur auditori, in quo animum debeat
|
|
habere occupatum. altera est, in qua rerum earum,
|
|
de quibus erimus dicturi, breviter expositio ponitur
|
|
distributa; ex qua conficitur, ut certas animo res te-
|
10
|
neat auditor, quibus dictis intellegat fore peroratum.
|
|
Nunc utroque genere partitionis quemadmodum con-
|
|
veniat uti, breviter dicendum videtur. Quae partitio,
|
|
quid conveniat aut quid non conveniat, ostendit, haec
|
|
debet illud, quod convenit, inclinare ad suae causae
|
15
|
commodum, hoc modo: 'interfectam matrem esse a filio
|
|
convenit mihi cum adversariis'. item contra: 'interfec-
|
|
tum esse a Clytaemestra Agamemnonem convenit'. nam
|
|
hic uterque et id posuit, quod conveniebat, et tamen
|
|
suae causae commodo consuluit. deinde, quid contro-
|
20
|
versiae sit, ponendum est in iudicationis expositione;
|
|
quae quemadmodum inveniretur, ante dictum est. Quae
|
32.1
|
partitio rerum distributam continet expositionem,
|
|
haec habere debet: brevitatem, absolutionem, pauci-
|
|
tatem. brevitas est, cum nisi necessarium nullum assu-
|
|
mitur verbum. haec in hoc genere idcirco est utilis,
|
5
|
quod rebus ipsis et partibus causae, non verbis neque
|
|
extraneis ornamentis animus auditoris tenendus est.
|
|
absolutio est, per quam omnia, quae incidunt in cau-
|
|
sam, genera, de quibus dicendum est, amplectimur in
|
|
partitione, ne aut aliquod genus utile relinquatur aut
|
10
|
sero extra partitionem, id quod vitiosissimum ac tur-
|
|
pissimum est, inferatur. paucitas in partitione serva-
|
|
tur, si genera ipsa rerum ponuntur neque permixtim
|
|
cum partibus implicantur. nam genus est, quod plures
|
|
partes amplectitur, ut animal. pars est, quae subest
|
15
|
generi, ut equus. sed saepe eadem res alii genus, alii
|
|
pars est. nam homo animalis pars est, Thebani aut
|
|
Troiani genus. haec ideo diligentius inducitur di-
|
|
scriptio, ut aperta [intellecta] generum et partium ra-
|
|
tione paucitas generum in partitione servari possit. nam
|
20
|
qui ita partitur: 'ostendam propter cupiditatem et au-
|
|
daciam et avaritiam adversariorum omnia incommo-
|
|
da ad rem publicam pervenisse', is non intellexit in
|
|
partitione exposito genere partem se generis ad-
|
|
miscuisse. nam genus est omnium nimirum libidinum
|
25
|
cupiditas, eius autem generis sine dubio pars est ava-
|
|
ritia. hoc igitur vitandum est, ne, cuius genus po-
|
33.1
|
sueris, eius * sicuti aliquam diversam ac dissimilem
|
|
partem ponas in eadem partitione. quodsi quod in
|
|
genus plures incident partes, id cum in prima causae
|
|
partitione erit simpliciter expositum, distribuetur tem-
|
5
|
pore [eo] commodissime, cum ad ipsum ventum erit
|
|
explicandum in causae dictione post partitionem.
|
|
atque illud quoque pertinet ad paucitatem, ne aut plura,
|
|
quam satis est, demonstraturos nos dicamus, hoc modo:
|
|
'ostendam adversarios, quod arguamus, et potuisse
|
10
|
facere et voluisse et fecisse'; nam fecisse satis est
|
|
ostendere: aut, cum in causa partitio nulla sit, [et] cum
|
|
simplex quiddam agatur, tamen utamur distributione,
|
|
id quod perraro potest accidere.
|
|