Ipsum autem genus argumentationis vitiosum his 1.89.10
de causis ostendetur, si aut in ipso vitium erit aut
non ad id, quod instituitur, accommodabitur. atque
in ipso vitium erit, si omnino totum falsum erit,
si commune, si vulgare, si leve, si remotum, si mala
definitione, si controversum, si perspicuum, si non 15
concessum, si turpe, si offensum, si contrarium, si in-
constans, si adversarium. falsum est, in quo per- 90.1
spicue mendacium est, hoc modo: 'non potest esse
sapiens, qui pecuniam neglegit. Socrates autem pe-
cuniam neglegebat: non igitur sapiens erat.' com-
mune est, quod nihilo magis ab adversariis quam a 5
nobis facit, hoc modo: 'idcirco, iudices, quia veram
causam habebam, brevi peroravi.' vulgare est, quod
in aliam quoque rem non probabilem, si nunc con-
cessum sit, transferri possit, ut hoc: 'si causam veram
non haberet, vobis se, iudices, non commisisset.' leve 10
est, quod aut post tempus dicitur, hoc modo: 'si in
mentem venisset, non commisisset'; aut perspicue tur-
pem rem levi tegere vult defensione, hoc modo:
    'Cum te expetebant omnes florentissimo
    Regno, reliqui: nunc desertum ab omnibus 15
    Summo periclo sola ut restituam paro.'
remotum est, quod ultra quam satis est petitur, huius- 91.1
modi: 'quodsi non P. Scipio Corneliam filiam Ti.
Graccho conlocasset atque ex ea duos Gracchos pro-
creasset, tantae seditiones natae non essent; quare hoc
incommodum Scipioni adscribendum videtur.' huius- 5
modi est illa quoque conquestio:
    'Utinam ne in nemore Pelio securibus
    Caesae accidissent abiegnae ad terram trabes!'
longius enim repetita est, quam res postulabat. mala
definitio est, cum aut communia describit, hoc modo: 10
'seditiosus est is, qui malus atque inutilis civis'—
nam hoc non magis seditiosi quam ambitiosi, quam
calumniatoris, quam alicuius hominis improbi vim
describit—; aut falsum quiddam dicit, hoc pacto:
'sapientia est pecuniae quaerendae intellegentia'; aut 15
aliquid non grave nec magnum continens, sic: 'stul-
titia est inmensa gloriae cupiditas'. est haec quidem
stultitia, sed ex parte quadam, non ex omni genere
definita. controversum est, in quo ad dubium demon-
strandum dubia causa affertur, hoc modo: 20
    'Eho tu, di, quibus est potestas motus superum atque
       inferum,
    Pacem inter sese conciliant, conferunt concordiam.'
perspicuum est, de quo non est controversia: ut si 92.1
quis, cum Orestem accuset, planum faciat ab eo matrem
esse occisam. non concessum est, cum id, quod au-
getur, in controversia est, ut si quis, cum Ulixem ac-
cuset, in hoc maxime commoretur: indignum esse ab 5
homine ignavissimo virum fortissimum Aiacem ne-
catum. turpe est, quod aut eo loco, in quo dicitur, aut
eo homine, qui dicit, aut eo tempore, quo dicitur, aut
iis, qui audiunt, aut ea re, qua de agitur, indignum
propter inhonestam rem videtur. offensum est, quod 10
eorum, qui audiunt, voluntatem laedit: ut, si quis
apud equites Romanos cupidos iudicandi Caepionis
legem iudiciariam laudet. contrarium est, quod contra 93.1
dicitur atque ii, qui audiunt, fecerunt: ut si quis apud
Alexandrum Macedonem dicens contra aliquem urbis
expugnatorem diceret nihil esse crudelius quam urbes
diruere, cum ipse Alexander Thebas diruisset. in- 5
constans est, quod ab eodem de eadem re diverse
dicitur: ut, si qui, cum dixerit, qui virtutem habeat,
eum nullius rei ad bene vivendum indigere, neget
postea sine bona valetudine posse bene vivi: aut, se
amico adesse propter benivolentiam, sperare autem 10
aliquid commodi ad se perventurum. adversarium 94.1
est, quod ipsi causae aliqua ex parte officit, ut si quis
hostium vim et copias et felicitatem augeat, cum ad
pugnandum milites adhortetur.