Quartus modus erat reprehensionis, per quem contra 1.96.1
firmam argumentationem aeque firma aut firmior po-
nitur. hoc genus in deliberationibus maxime versa-
bitur, cum aliquid, quod contra dicatur, aequum esse
concedimus, sed id, quod nos defendimus, necessarium 5
esse demonstramus; aut cum id, quod illi defendant,
utile esse fateamur, quod nos dicamus, honestum esse
demonstremus.
  Ac de reprehensione haec [quidem] existimavimus
esse dicenda. [deinceps nunc de conclusione ponemus.] 10
  Hermagoras digressionem deinde, tum postremam 97.1
conclusionem ponit. in hac autem digressione ille putat
oportere quandam inferri orationem a causa atque a
iudicatione ipsa remotam, quae aut sui laudem aut ad-
versarii vituperationem contineat aut in aliam causam 5
deducat, ex qua conficiat aliquid confirmationis aut re-
prehensionis, non argumentando, sed augendo per
quandam amplificationem. hanc si qui partem putabit
esse orationis, sequatur licebit. [nam et augendi et
laudandi et vituperandi praecepta a nobis partim data 10
sunt, partim suo loco dabuntur.] nobis autem non
placuit [hanc partem] in numerum reponi, quod de
causa digredi nisi per locum communem displicet: quo
de genere posterius est dicendum. laudes autem et
vituperationes non separatim placet tractari, sed in 15
ipsis argumentationibus esse inplicatas.
  Nunc de conclusione dicemus.
  Conclusio est exitus et determinatio totius orationis. 98.1
haec habet partes tres: enumerationem, indignationem,
conquestionem.