Hoc autem loco caput illud erit accusatoris, si de-
|
2.24.1
|
monstrare poterit alii nemini causam fuisse faciendi;
|
|
secundarium, si tantam aut tam idoneam nemini. sin
|
|
fuisse aliis quoque causa faciendi videbitur, aut po-
|
|
testas defuisse aliis demonstranda est aut facultas aut
|
5
|
voluntas. potestas, si aut nescisse aut non adfuisse
|
|
aut conficere aliquid non potuisse dicentur. facultas,
|
|
si ratio, adiutores, adiumenta ceteraque, quae ad rem
|
|
pertinebunt, defuisse alicui demonstrabuntur. volun-
|
|
tas, si animus a talibus factis vacuus et integer esse
|
10
|
dicetur. postremo, quas ad defensionem rationes reo
|
|
dabimus, iis accusator ad alios ex culpa eximendos
|
|
abutetur. verum id brevi faciendum est et in unum
|
|
multa sunt conducenda, ut ne alterius defendendi causa
|
|
hunc accusare, sed huius accusandi causa defendere
|
15
|
alterum videatur.
|
|
Atque accusatori quidem haec fere sunt [in causa
|
25.1
|
faciendi] consideranda: defensor autem ex contrario
|
|
primum inpulsionem aut nullam fuisse dicet aut, si
|
|
fuisse concedet, extenuabit et parvulam quandam
|
|
fuisse demonstrabit aut non ex ea solere huiusmodi
|
5
|
facta nasci docebit. quo erit in loco demonstrandum,
|
|
quae vis et natura sit eius affectionis, qua inpulsus
|
|
aliquid reus commisisse dicetur; in quo et exempla
|
|
et similitudines erunt proferundae et ipsa diligenter
|
|
natura eius affectionis quam lenissime quietissima ab
|
10
|
parte explicanda, ut et res ipsa a facto crudeli et tur-
|
|
bulento ad quoddam mitius et tranquillius traducatur
|
|
et oratio tamen ad animum eius, qui audiet, et ad animi
|
|
quendam intumum sensum accommodetur. ratiocina-
|
26.1
|
tionis autem suspiciones infirmabit, si aut commodum
|
|
nullum esse aut parvum aut aliis maius esse aut nihilo
|
|
sibi maius quam aliis aut incommodum sibi maius quam
|
|
commodum dicet, ut nequaquam fuerit illius commodi,
|
5
|
quod expetitum dicatur, magnitudo aut cum eo incom-
|
|
modo, quod acciderit, aut cum illo periculo, quod subea-
|
|
tur, comparanda; qui omnes loci similiter in incommodi
|
|
quoque vitatione tractabuntur. sin accusator dixerit
|
27.1
|
eum id esse secutum, quod ei visum sit commodum,
|
|
aut id fugisse, quod putarit esse incommodum, quam-
|
|
quam in falsa fuerit opinione, demonstrandum erit
|
|
defensori neminem tantae esse stultitiae, qui tali in re
|
5
|
possit veritatem ignorare. quodsi hoc concedatur, illud
|
|
non concessum iri: ne dubitasse quidem, quid eius iuris
|
|
esset, et id, quod falsum fuerit, sine ulla dubitatione
|
|
pro vero probasse; quia si dubitarit, summae fuisse
|
|
amentiae dubia spe inpulsum certum in periculum se
|
10
|
committere. quemadmodum autem accusator, cum ab
|
28.1
|
aliis culpam demovebit, defensoris locis utetur, sic iis
|
|
locis, qui accusatori dati sunt, utetur reus, cum in alios
|
|
ab se crimen volet transferre.
|
|