Locus communis accusatoris in eum, qui, cum id,
|
2.85.6
|
quod arguitur, negare non possit, tamen aliquid sibi
|
|
spei conparet ex iudiciorum perturbatione. atque hic
|
|
utilitatis iudiciorum demonstratio et de eo conquestio,
|
|
qui supplicium dederit indamnatus; in eius autem, qui
|
10
|
sumpserit, audaciam et crudelitatem indignatio. ab
|
86.1
|
defensore, in eius, quem ultus sit, audaciam <cum>
|
|
sui conquestione; rem non ex nomine ipsius negotii,
|
|
sed ex consilio eius, qui fecerit, et causa et tempore
|
|
considerari oportere; quid mali futurum sit aut ex
|
5
|
iniuria aut scelere alicuius, nisi tanta et tam perspicua
|
|
audacia ab eo, ad cuius famam aut ad parentes aut
|
|
ad liberos pertineret aut ad aliquam rem, quam caram
|
|
esse omnibus aut necesse est aut oportet esse, vin-
|
|
dicata.
|
10
|
Remotio criminis est, cum eius intentio facti, quod
|
|
ab adversario infertur, in alium aut in aliud de-
|
|
movetur. id fit bipertito; nam tum causa, tum res
|
|
ipsa removetur. causae remotioni hoc nobis exem-
|
87.1
|
plo sit: Rhodii quosdam legarunt Athenas. legatis
|
|
quaestores sumptum, quem oportebat dari, non dede-
|
|
runt. legati profecti non sunt. accusantur. intentio
|
|
est: 'proficisci oportuit.' depulsio est: 'non oportuit.'
|
5
|
quaestio est: oportueritne? ratio est: 'sumptus enim,
|
|
qui de publico dari solet, is ab quaestore non est
|
|
datus.' infirmatio est: 'vos tamen id, quod publice
|
|
vobis erat negotii datum, conficere oportebat.' iudi-
|
|
catio est: cum iis, qui legati erant, sumptus, qui de-
|
10
|
bebatur de publico, non daretur, oportueritne eos con-
|
|
ficere nihilo minus legationem? hoc in genere pri-
|
|
mum sicut in ceteris, si quid aut ex coniecturali aut
|
|
ex alia constitutione sumi possit, videri oportebit.
|
|
deinde pleraque et ex comparatione et ex relatione
|
15
|
criminis in hanc quoque causam convenire poterunt.
|
|