Locus communis accusatoris in eum, qui, cum id, 2.85.6
quod arguitur, negare non possit, tamen aliquid sibi
spei conparet ex iudiciorum perturbatione. atque hic
utilitatis iudiciorum demonstratio et de eo conquestio,
qui supplicium dederit indamnatus; in eius autem, qui 10
sumpserit, audaciam et crudelitatem indignatio. ab 86.1
defensore, in eius, quem ultus sit, audaciam <cum>
sui conquestione; rem non ex nomine ipsius negotii,
sed ex consilio eius, qui fecerit, et causa et tempore
considerari oportere; quid mali futurum sit aut ex 5
iniuria aut scelere alicuius, nisi tanta et tam perspicua
audacia ab eo, ad cuius famam aut ad parentes aut
ad liberos pertineret aut ad aliquam rem, quam caram
esse omnibus aut necesse est aut oportet esse, vin-
dicata. 10
  Remotio criminis est, cum eius intentio facti, quod
ab adversario infertur, in alium aut in aliud de-
movetur. id fit bipertito; nam tum causa, tum res
ipsa removetur. causae remotioni hoc nobis exem- 87.1
plo sit: Rhodii quosdam legarunt Athenas. legatis
quaestores sumptum, quem oportebat dari, non dede-
runt. legati profecti non sunt. accusantur. intentio
est: 'proficisci oportuit.' depulsio est: 'non oportuit.' 5
quaestio est: oportueritne? ratio est: 'sumptus enim,
qui de publico dari solet, is ab quaestore non est
datus.' infirmatio est: 'vos tamen id, quod publice
vobis erat negotii datum, conficere oportebat.' iudi-
catio est: cum iis, qui legati erant, sumptus, qui de- 10
bebatur de publico, non daretur, oportueritne eos con-
ficere nihilo minus legationem? hoc in genere pri-
mum sicut in ceteris, si quid aut ex coniecturali aut
ex alia constitutione sumi possit, videri oportebit.
deinde pleraque et ex comparatione et ex relatione 15
criminis in hanc quoque causam convenire poterunt.