Neque sane iam causa videtur esse cur secernamus ea
|
2.333.1
|
praecepta, quae de suasionibus tradenda sunt aut lauda-
|
|
tionibus, sunt enim pleraque communia, sed tamen suadere
|
|
aliquid aut dissuadere gravissimae mihi personae videtur
|
|
esse; nam et sapientis est consilium explicare suum de
|
5
|
maximis rebus et honesti et diserti, ut mente providere,
|
|
auctoritate probare, oratione persuadere possis. Atque
|
|
haec in senatu minore apparatu agenda sunt; sapiens enim
|
|
est consilium multisque aliis dicendi relinquendus locus,
|
|
vitanda etiam ingeni ostentationis suspicio: contio capit
|
334.1
|
omnem vim orationis et gravitatem varietatemque desiderat.
|
|
Ergo in suadendo nihil est optabilius quam dignitas; nam
|
|
qui utilitatem petit, non quid maxime velit suasor, sed quid
|
|
interdum magis sequatur, videt. Nemo est enim, prae-
|
5
|
sertim in tam clara civitate, quin putet expetendam maxime
|
|
dignitatem, sed vincit utilitas plerumque, cum subest ille
|
|
timor ea neglecta ne dignitatem quidem posse retineri.
|
|
Controversia autem est inter hominum sententias aut in
|
335.1
|
illo, utrum sit utilius; aut etiam, cum id convenit, certatur,
|
|
utrum honestati potius an utilitati consulendum sit; quae
|
|
quia pugnare inter se saepe videntur, qui utilitatem defendet,
|
|
enumerabit commoda pacis, opum, potentiae, vectigalium,
|
5
|
praesidi militum, ceterarum rerum, quarum fructum utili-
|
|
tate metimur, itemque incommoda contrariorum; qui ad
|
|
dignitatem impellit, maiorum exempla, quae erant vel cum
|
|
periculo gloriosa, conliget, posteritatis immortalem memo-
|
|
riam augebit, utilitatem ex laude nasci defendet semperque
|
10
|
eam cum dignitate esse coniunctam. Sed quid fieri possit
|
336.1
|
aut non possit quidque etiam sit necesse aut non sit, in
|
|
utraque re maxime est quaerendum; inciditur enim omnis
|
|
[iam] deliberatio, si intellegitur non posse fieri aut si neces-
|
|
sitas adfertur; et qui id docuit non videntibus aliis, is pluri-
|
5
|
mum vidit. Ad consilium autem de re publica dandum
|
337.1
|
caput est nosse rem publicam; ad dicendum vero probabi-
|
|
liter nosse mores civitatis, qui quia crebro mutantur, genus
|
|
quoque orationis est saepe mutandum; et quamquam una
|
|
fere vis est eloquentiae, tamen quia summa dignitas est
|
5
|
populi, gravissima causa rei publicae, maximi motus mul-
|
|
titudinis, genus quoque dicendi grandius quoddam et in-
|
|
lustrius esse adhibendum videtur; maximaque pars orationis
|
|
admovenda est ad animorum motus non numquam aut
|
|
cohortatione aut commemoratione aliqua aut in spem aut
|
10
|
in metum aut ad cupiditatem aut ad gloriam concitandos,
|
|
saepe etiam a temeritate, iracundia, spe, iniuria, invidia,
|
|
crudelitate revocandos. Fit autem ut, quia maxima quasi
|
338.1
|
oratoris scaena videatur contionis esse, natura ipsa ad or-
|
|
natius dicendi genus excitemur; habet enim multitudo vim
|
|
quandam talem, ut, quem ad modum tibicen sine tibiis
|
|
canere, sic orator sine multitudine audiente eloquens esse
|
5
|
non possit. Et cum sint populares multi variique lapsus,
|
339.1
|
vitanda est acclamatio adversa populi, quae aut orationis
|
|
peccato aliquo excitatur, si aspere, si arroganter, si turpiter,
|
|
si sordide, si quo animi vitio dictum esse aliquid videtur,
|
|
aut hominum offensione vel invidia, quae aut iusta est aut
|
5
|
ex criminatione atque fama, aut res si displicet, aut si est
|
|
in aliquo motu suae cupiditatis aut metus multitudo. His
|
|
quattuor causis totidem medicinae opponuntur: tum obiur-
|
|
gatio, si est auctoritas; tum admonitio quasi lenior obiur-
|
|
gatio; tum promissio, si audierint, probaturos; tum depre-
|
10
|
catio, quod est infirmum, sed non numquam utile. Nullo
|
340.1
|
autem loco plus facetiae prosunt et celeritas et breve aliquod
|
|
dictum nec sine dignitate et cum lepore; nihil enim tam
|
|
facile quam multitudo a tristitia et saepe ab acerbitate
|
|
commode et breviter et acute et hilare dicto deducitur.
|
5
|