C.P. Aut totum est negandum quod in argu- 44.4
mentatione adversarius sumpserit, si fictum aut 5
falsum esse possis docere, aut redarguenda ea quae
pro verisimilibus sumpta sint: primum dubia sumpta
esse pro certis, deinde etiam in perspicue falsis eadem
posse dici, tum ex eis quae sumpserit non effici quod
velit. Accidere autem oportet singula: sic universa 10
frangentur. Commemoranda sunt etiam exempla
quibus simili in disputatione creditum non sit, con-
querenda conditio communis periculi si ingeniis
hominum criminosorum sit exposita vita innocentium.
  C.F. Quoniam unde inveniuntur quae ad 45.1
fidem pertinent habeo, quemadmodum in dicendo
singula tractentur exspecto.
  C.P. Argumentationem quaerere videris, quae est
argumenti explicatio[: quae sumpta ex eis locis qui 5
sunt expositi conficienda et distinguenda dilucide
est].
  C.F. Plane istuc ipsum desidero.
  C.P. Est ergo (ut supra dictum est) explicatio 46.1
argumenti argumentatio: sed ea conficitur cum
sumpseris aut non dubia aut probabilia ex quibus id
efficias quod aut dubium aut minus probabile per se
videtur. Argumentandi autem duo sunt genera, 5
quorum alterum ad fidem directo spectat, alterum se
inflectit ad motum. Dirigitur cum proposuit aliquid
quod probaret sumpsitque ea quibus niteretur, atque
his confirmatis ad propositum se rettulit atque con-
clusit. Illa autem altera argumentatio quasi retro 10
et contra: prius sumit quae vult eaque confirmat,
deinde id quod proponendum fuit permotis animis
iacit ad extremum. Est autem illa varietas in argu- 47.1
mentando et non iniucunda distinctio, ut cum in-
terrogamus nosmet ipsi aut percunctamur aut
imploramus aut optamus—quae sunt cum aliis com-
pluribus sententiarum ornamenta. Vitare autem 5
similitudinem poterimus non semper a proposito
ordientes, et si non omnia disputando confirmabimus,
breviterque interdum quae erunt satis aperta
ponemus quodque ex his efficietur, si id apertum
sit, non habebimus necesse semper concludere. 10