C.F. Extrema tibi pars restat orationis, quae 52.1
posita in perorando est, de qua sane velim audire.
  C.P. Facilior est explicatio perorationis. Nam est
divisa in duas partes, amplificationem et enume-
rationem. Augendi autem et hic est proprius locus 5
in perorando, et in cursu ipso orationis declinationes
ad amplificandum dantur confirmata re aliqua aut
reprehensa. Est igitur amplificatio gravior quaedam 53.1
affirmatio quae motu animorum conciliet in dicendo
fidem. Ea et verborum genere conficitur et rerum.
Verba ponenda sunt quae vim habeant illustrandi
nec ab usu sint abhorrentia, gravia, plena, sonantia, 5
iuncta, facta, cognominata, non vulgata, superlata,
in primisque translata; nec in singulis verbis sed in
continentibus soluta, quae dicuntur sine coniunctione,
ut plura videantur. Augent etiam relata verba, 54.1
iterata, duplicata, et ea quae ascendunt gradatim
ab humilioribus ad superiora; omninoque semper
quasi naturalis et non explanata oratio, sed gravibus
referta verbis, ad augendum accommodatior. Haec 5
igitur in verbis, quibus actio vocis, vultus et gestus
congruens et apta ad animos permovendos accom-
modanda est. Sed et in verbis et in actione causa erit
tenenda et pro re agenda; nam haec quia videntur
perabsurda cum graviora sunt quam causa fert, 10
diligenter quid quemque deceat iudicandum est.
Rerum amplificatio sumitur eisdem ex locis 55.1
omnibus quibus illa quae dicta sunt ad fidem; maxi-
meque definitiones valent conglobatae et conse-
quentium frequentatio et contrariarum et dissimilium
et inter se pugnantium rerum conflictio, et causae, 5
et ea quae sunt de causis orta, maximeque simili-
tudines et exempla; fictae etiam personae, muta
denique loquantur; omninoque ea sunt adhibenda, si
causa patitur, quae magna habentur, quorum est
duplex genus: alia enim magna natura videntur, 56.1
alia usu—natura, ut caelestia, ut divina, ut ea quorum
obscurae causae, ut in terris mundoque admirabilia
quae sunt, ex quibus similibusque, si attendas, ad
augendum permulta suppetunt; usu, quae videntur 5
hominibus aut prodesse aut obesse vehementius,
quorum sunt genera ad amplificandum tria. Nam
aut caritate moventur homines, ut deorum, ut
patriae, ut parentum, aut amore, ut fratrum, ut
coniugum, ut liberorum, ut familiarium, aut honestate, 10
ut virtutum, maximeque earum quae ad communi-
onem hominum et liberalitatem valent. Ex eis et
cohortationes sumuntur ad ea retinenda, et in eos a
quibus ea violata sunt odia incitantur et miseratio
nascitur. [Proprius locus est augendi in his 57.1
rebus aut amissis aut amittendi periculo.] Nihil est
enim tam miserabile quam ex beato miser, et hoc
totum quidem moveat, si bona ex fortuna quis cadat,
et a quorum caritate divellatur, quae amittat aut 5
amiserit, in quibus malis sit futurusve sit exprimatur
breviter—cito enim arescit lacrima, praesertim in
alienis malis; nec quidquam in amplificatione nimis
enucleandum est, minuta est enim omnis diligentia;
hic autem locus grandia requirit. 10