Ex rationis autem et firmamenti con- 104.1
flictione et quasi concursu quaestio exoritur quae-
dam quam disceptationem voco: in qua quid veniat
in iudicium et de quo disceptetur quaeri solet. Nam
prima adversariorum contentio diffusam habet quaes- 5
tionem; ut in coniectura, ceperitne pecunias
Decius; in definitione, minueritne maiestatem
Norbanus; in aequitate, iurene occiderit Opimius
Gracchum. Haec, quae primam contentionem
habent ex arguendo et resistendo, lata, ut dixi, et 10
fusa sunt; rationum et firmamentorum contentio
adducit in angustum disceptationem. Ea in coniec-
tura nulla est; nemo enim eius quod negat factum
rationem aut potest aut debet aut solet reddere.
Itaque in his causis eadem et prima quaestio, et 15
disceptatio est extrema. In illis autem ubi ita 105.1
dicitur: 'Non minuit maiestatem quod egit de
Caepione turbulentius; populi enim Romani dolor
iustus vim illam excitavit, non tribuni actio; maiestas
autem, quoniam est magnitudo quaedam, populi 5
Romani in eius potestate ac iure retinendo aucta
est potius quam diminuta,' et ubi ita refertur:
'Maiestas est in imperii atque in nominis populi
Romani dignitate, quam minuit is qui per vim
multitudinis rem ad seditionem vocavit,' exsistit illa 10
disceptatio, minueritne maiestatem qui voluntate
populi Romani rem gratam et aequam per vim egerit.
In eis autem causis ubi aliquid recte factum aut 106.1
concedendum esse defenditur, cum est facti subiecta
ratio, sicut ab Opimio: 'Iure feci, salutis omnium
et conservandae reipublicae causa,' relatumque est
ab Decio: 'Ne sceleratissimum quidem civem sine 5
iudicio iure ullo necare potuisti,' oritur illa dis-
ceptatio: potueritne recte salutis reipublicae causa
civem eversorem civitatis indemnatum necare. Ita
disceptationes eae quae in his controversiis oriuntur
quae sunt certis personis et temporibus notatae fiunt 10
rursus infinitae detractis et temporibus et personis, et
rursum ad consultationis formam rationemque revo-
cantur. Sed in gravissimis firmamentis etiam 107.1
illa ponenda sunt, si qua ex scripto legis aut testa-
menti aut verborum ipsius iudicii aut alicuius stipu-
lationis aut cautionis opponuntur defensioni con-
traria. Ac ne hoc quidem genus in eas causas 5
incurrit quae coniectura continentur; quod enim
factum negatur, id argui non potest scripto. Ne in
definitionem quidem venit genere scripti ipsius;
nam etiamsi verbum aliquod de scripto definiendum
est quam vim habeat, ut cum ex testamentis quid 10
sit penus aut cum ex lege praedii quaeritur quae
sint ruta caesa, non scripti genus sed verbi inter-
pretatio controversiam parit. Cum autem aut 108.1
plura significantur scripto propter verbi aut ver-
borum ambiguitatem, ut liceat ei qui contra dicat
eo trahere significationem scripti quo expediat ac
velit, aut, si ambigue scriptum non sit, vel a verbis 5
voluntatem et sententiam scriptoris abducere vel
alio se eadem de re contrarie scripto defendere,
tum disceptatio ex scripti contentione exsistit, ut
in ambiguis disceptetur quid maxime significetur,
in scripti sententiaeque contentione, utrum potius 10
sequatur iudex, in contrariis scriptis, utrum magis
sit comprobandum.