Tum Atticus: quid ergo? estne ista Fanni? nam varia 99.5
opinio pueris nobis erat. alii a C. Persio litterato homine
scriptam esse aiebant, illo quem significat valde doctum
esse Lucilius; alii multos nobilis, quod quisque potuisset,
in illam orationem contulisse.
  Tum ego: audivi equidem ista, inquam, de maioribus 100.1
natu, sed nunquam sum adductus ut crederem; eamque
suspicionem propter hanc causam credo fuisse, quod Fan-
nius in mediocribus oratoribus habitus esset, oratio autem
vel optuma esset illo quidem tempore orationum omnium. 5
sed nec eiusmodi est, ut a pluribus confusa videatur—
unus enim sonus est totius orationis et idem stilus—, nec
de Persio reticuisset Gracchus, cum ei Fannius de Mene-
lao Maratheno et de ceteris obiecisset; praesertim cum
Fannius numquam sit habitus elinguis. nam et causas 10
defensitavit et tribunatus eius arbitrio et auctoritate
P. Africani gestus non obscurus fuit. alter autem C. Fan- 101.1
nius M. filius, C. Laeli gener, et moribus et ipso genere
dicendi durior. is soceri instituto, quem, quia cooptatus
in augurum conlegium non erat, non admodum diligebat,
praesertim cum ille Q. Scaevolam sibi minorem natu ge- 5
nerum praetulisset—cui tamen Laelius se excusans non
genero minori dixit se illud, sed maiori filiae detulisse—,
is tamen instituto Laeli Panaetium audiverat. eius omnis
in dicendo facultas historia ipsius non ineleganter scripta
perspici potest, quae neque nimis est infans neque per- 10
fecte diserta. Mucius autem augur quod pro se opus erat 102.1
ipse dicebat, ut de pecuniis repetundis contra T. Albu-
cium. is oratorum in numero non fuit, iuris civilis intelle-
gentia atque omni prudentiae genere praestitit. L. Coelius
Antipater scriptor, quemadmodum videtis, fuit ut tem- 5
poribus illis luculentus, iuris valde peritus, multorum
etiam, ut L. Crassi, magister.