His adiuncti sunt C. Curio M. Scaurus P. Rutilius
|
110.1
|
C. Gracchus. de Scauro et Rutilio breviter licet dicere, quo-
|
|
rum neuter summi oratoris habuit laudem et <est> uter-
|
|
que in multis causis versatus. erat in quibusdam laudan-
|
|
dis viris, etiam si maximi ingeni non essent, probabilis
|
5
|
tamen industria; quamquam his quidem non omnino
|
|
ingenium, sed oratorium ingenium defuit. neque enim re-
|
|
fert videre quid dicendum sit, nisi id queas solute et
|
|
suaviter dicere; ne id quidem satis est, nisi id quod
|
|
dicitur fit voce voltu motuque conditius. quid dicam
|
111.1
|
opus esse doctrina? sine qua etiam si quid bene dicitur
|
|
adiuvante natura, tamen id, quia fortuito fit, semper para-
|
|
tum esse non potest. in Scauri oratione, sapientis homi-
|
|
nis et recti, gravitas summa et naturalis quaedam inerat
|
5
|
auctoritas, non ut causam sed ut testimonium dicere
|
|
putares, cum pro reo diceret. hoc dicendi genus ad patro-
|
112.1
|
cinia mediocriter aptum videbatur, ad senatoriam vero
|
|
sententiam, cuius erat ille princeps, vel maxume; signi-
|
|
ficabat enim non prudentiam solum, sed, quod maxume
|
|
rem continebat, fidem. habebat hoc a natura ipsa, quod
|
5
|
a doctrina non facile posset; quamquam huius quoque
|
|
ipsius rei, quemadmodum scis, praecepta sunt. huius et
|
|
orationes sunt et tres ad L. Fufidium libri scripti de vita
|
|
ipsius acta sane utiles, quos nemo legit; at Cyri vitam et
|
|
disciplinam legunt, praeclaram illam quidem, sed neque
|
10
|
tam nostris rebus aptam nec tamen Scauri laudibus ante-
|
|
ponendam.
|
|
Ipse etiam Fufidius in aliquo patronorum numero fuit.
|
113.1
|
Rutilius autem in quodam tristi et severo genere dicendi
|
|
versatus est. erat uterque natura vehemens et acer; ita-
|
|
que cum una consulatum petivissent, non ille solum, qui
|
|
repulsam tulerat, accusavit ambitus designatum compe-
|
5
|
titorem, sed Scaurus etiam absolutus Rutilium in iudicium
|
|
vocavit. multaque opera multaque industria Rutilius fuit,
|
|
quae erat propterea gratior, quod idem magnum munus de
|
|
iure respondendi sustinebat. sunt eius orationes ieiunae;
|
114.1
|
multa praeclara de iure; doctus vir et Graecis litteris
|
|
eruditus, Panaeti auditor, prope perfectus in Stoicis;
|
|
quorum peracutum et artis plenum orationis genus scis
|
|
tamen esse exile nec satis populari adsensioni adcommo-
|
5
|
datum. itaque illa, quae propria est huius disciplinae,
|
|
philosophorum de se ipsorum opinio firma in hoc viro et
|
|
stabilis inventa est. qui quom innocentissumus in iudi-
|
115.1
|
cium vocatus esset, quo iudicio convolsam penitus scimus
|
|
esse rem publicam, cum essent eo tempore eloquentissimi
|
|
viri L. Crassus et M. Antonius consulares, eorum adhi-
|
|
bere neutrum voluit. dixit ipse pro sese et pauca C. Cotta,
|
5
|
quod sororis erat filius—et is quidem tamen ut orator,
|
|
quamquam erat admodum adulescens—, et Q. Mucius
|
|
enucleate ille quidem et polite, ut solebat, nequaquam
|
|
autem ea vi atque copia, quam genus illud iudici et ma-
|
|
gnitudo causae postulabat. habemus igitur in Stoicis ora-
|
116.1
|
toribus Rutilium, Scaurum in antiquis; utrumque tamen
|
|
laudemus, quoniam per illos ne haec quidem in civitate
|
|
genera hac oratoria laude caruerunt. volo enim ut in
|
|
scaena sic etiam in foro non eos modo laudari, qui celeri
|
5
|
motu et difficili utantur, sed eos etiam, quos statarios
|
|
appellant, quorum sit illa simplex in agendo veritas, non
|
|
molesta.
|
|