Et ego: mihi quidem a pueritia quasi magistra fuit, 164.1
inquam, illa in legem Caepionis oratio; in qua et aucto-
ritas ornatur senatus, quo pro ordine illa dicuntur, et
invidia concitatur in iudicum et in accusatorum factio-
nem, contra quorum potentiam populariter tum dicendum 5
fuit. multa in illa oratione graviter, multa leniter, multa
aspere, multa facete dicta sunt; plura etiam dicta quam
scripta, quod ex quibusdam capitibus expositis nec expli-
catis intellegi potest. ipsa illa censoria contra Cn. Domi-
tium conlegam non est oratio, sed quasi capita rerum et 10
orationis commentarium paulo plenius. nulla est enim
altercatio clamoribus umquam habita maioribus. et vero 165.1
fuit in hoc etiam popularis dictio excellens; Antoni genus
dicendi multo aptius iudiciis quam contionibus.
  Hoc loco ipsum Domitium non relinquo. nam etsi non
fuit in oratorum numero, tamen pone satis in eo fuisse 5
orationis atque ingeni, quo et magistratus personam et
consularem dignitatem tueretur; quod idem de C. Coelio
dixerim, industriam in eo summam fuisse summasque
virtutes, eloquentiae tantum, quod esset in rebus privatis
amicis eius, in re publica ipsius dignitati satis. eodem 166.1
tempore M. Herennius in mediocribus oratoribus Latine
et diligenter loquentibus numeratus est; qui tamen sum-
ma nobilitate hominem, cognatione sodalitate conlegio,
summa etiam eloquentia, L. Philippum in consulatus 5
petitione superavit. eodem tempore C. Claudius etsi prop-
ter summam nobilitatem et singularem potentiam magnus
erat, tamen etiam eloquentiae quandam mediocritatem
adferebat. eiusdem fere temporis fuit eques Romanus 167.1
C. Titius, qui meo iudicio eo pervenisse videtur quo potuit
fere Latinus orator sine Graecis litteris et sine multo usu
pervenire. huius orationes tantum argutiarum tantum
exemplorum tantum urbanitatis habent, ut paene Attico 5
stilo scriptae esse videantur. easdem argutias in tragoe-
dias satis ille quidem acute sed parum tragice transtulit.
quem studebat imitari L. Afranius poeta, homo perargu-
tus, in fabulis quidem etiam, ut scitis, disertus. fuit etiam 168.1
Q. Rubrius Varro, qui a senatu hostis cum C. Mario
iudicatus est, acer et vehemens accusator, in eo genere
sane probabilis. doctus autem Graecis litteris propin-
quus noster, factus ad dicendum, M. Gratidius M. Antoni 5
perfamiliaris, cuius praefectus cum esset in Cilicia est
interfectus, qui accusavit C. Fimbriam, M. Mari Grati-
diani pater.