Tum Brutus Torquati et Triari mentione commotus—
|
266.1
|
utrumque enim eorum admodum dilexerat—: ne ego, in-
|
|
quit, ut omittam cetera quae sunt innumerabilia, de istis
|
|
duobus cum cogito, doleo nihil tuam perpetuam auctorita-
|
|
tem de pace valuisse. nam nec istos excellentis viros nec
|
5
|
multos alios praestantis civis res publica perdidisset.
|
|
Sileamus, inquam, Brute, de istis, ne augeamus dolo-
|
|
rem. nam et praeteritorum recordatio est acerba et acer-
|
|
bior exspectatio reliquorum. itaque omittamus lugere et
|
|
tantum quid quisque dicendo potuerit, quoniam id quae-
|
10
|
rimus, praedicemus.
|
|
Sunt etiam ex iis, qui eodem bello occiderunt, M.
|
267.1
|
Bibulus, qui et scriptitavit accurate, cum praesertim non
|
|
esset orator, et egit multa constanter; Appius Claudius
|
|
socer tuus, conlega et familiaris meus: hic iam et satis
|
|
studiosus et valde cum doctus tum etiam exercitatus
|
5
|
orator et cum auguralis tum omnis publici iuris antiqui-
|
|
tatisque nostrae bene peritus fuit. L. Domitius nulla ille
|
|
quidem arte, sed Latine tamen et multa cum libertate
|
|
dicebat. duo praeterea Lentuli consulares, quorum Pu-
|
268.1
|
blius ille nostrarum iniuriarum ultor, auctor salutis, quic-
|
|
quid habuit, quantumcumque fuit, illud totum habuit e
|
|
disciplina; instrumenta naturae derant; sed tantus animi
|
|
splendor et tanta magnitudo, ut sibi omnia, quae clarorum
|
5
|
virorum essent, non dubitaret asciscere eaque omni digni-
|
|
tate obtineret. L. autem Lentulus satis erat fortis orator,
|
|
si modo orator, sed cogitandi non ferebat laborem; vox
|
|
canora, verba non horrida sane, ut plena esset animi et
|
|
terroris oratio; quaereres in iudiciis fortasse melius, in re
|
10
|
publica quod erat esse iudicares satis. ne T. quidem Postu-
|
269.1
|
mius contemnendus in dicendo; de re publica vero non
|
|
minus vemens orator quam bellator fuit, effrenatus et
|
|
acer nimis, sed bene iuris publici leges atque instituta
|
|
cognoverat.
|
5
|