Sed ad Calvum—is enim nobis erat propositus— 283.1
revertamur; qui orator fuit cum litteris eruditior quam
Curio tum etiam accuratius quoddam dicendi et exquisi-
tius adferebat genus; quod quamquam scienter eleganter-
que tractabat, nimium tamen inquirens in se atque ipse 5
sese observans metuensque, ne vitiosum conligeret, etiam
verum sanguinem deperdebat. itaque eius oratio nimia
religione attenuata doctis et attente audientibus erat
inlustris, <a> multitudine autem et a foro, cui nata elo-
quentia est, devorabatur. 10
  Tum Brutus: Atticum se, inquit, Calvus noster dici 284.1
oratorem volebat: inde erat ista exilitas quam ille de
industria consequebatur.
  Dicebat, inquam, ita; sed et ipse errabat et alios etiam
errare cogebat. nam si quis eos, qui nec inepte dicunt 5
nec odiose nec putide, Attice putat dicere, is recte nisi
Atticum probat neminem. insulsitatem enim et insolen-
tiam tamquam insaniam quandam orationis odit, sani-
tatem autem et integritatem quasi religionem et vere-
cundiam oratoris probat. haec omnium debet oratorum 10
eadem esse sententia. sin autem ieiunitatem et siccitatem 285.1
et inopiam, dummodo sit polita, dum urbana, dum ele-
gans, in Attico genere ponit, hoc recte dumtaxat; sed
quia sunt in Atticis <aliis> alia meliora, videat ne ignoret
et gradus et dissimilitudines et vim et varietatem Atti- 5
corum. 'Atticos', inquit, 'volo imitari.' quos? nec enim
est unum genus. nam quid est tam dissimile quam Demo-
sthenes et Lysias, quam idem et Hyperides, quam horum
omnium Aeschines? quem igitur imitaris? si aliquem:
ceteri ergo Attice non dicebant? si omnis: qui potes, cum 10
sint ipsi dissimillumi inter se? in quo illud etiam quaero,
Phalereus ille Demetrius Atticene dixerit. mihi quidem
ex illius orationibus redolere ipsae Athenae videntur. at
est floridior, ut ita dicam, quam Hyperides, quam Lysias:
natura quaedam aut voluntas ita dicendi fuit. 15