At ille ridens: tuo vero, inquit, arbitratu; quoniam 42.6
quidem concessum est rhetoribus ementiri in historiis, ut
aliquid dicere possint argutius. ut enim tu nunc de Corio-
lano, sic Clitarchus, sic Stratocles de Themistocle finxit.
nam quem Thucydides, qui et Atheniensis erat et summo 43.1
loco natus summusque vir et paulo aetate posterior, tan-
tum <morbo> mortuum scripsit et in Attica clam huma-
tum, addidit fuisse suspicionem veneno sibi conscivisse
mortem: hunc isti aiunt, cum taurum immolavisset, ex- 5
cepisse sanguinem patera et eo poto mortuum concidisse.
hanc enim mortem rhetorice et tragice ornare potuerunt;
illa mors volgaris nullam praebebat materiem ad orna-
tum. quare quoniam tibi ita quadrat, omnia fuisse The-
mistocli paria et Coriolano, pateram quoque a me sumas 10
licet, praebebo etiam hostiam, ut Coriolanus sit plane
alter Themistocles.
  Sit sane, inquam, ut lubet, de isto; et ego cautius post- 44.1
hac historiam attingam te audiente, quem rerum Roma-
narum auctorem laudare possum religiosissumum. sed
tum fere Pericles Xanthippi filius, de quo ante dixi, pri-
mus adhibuit doctrinam; quae quamquam tum nulla erat 5
dicendi, tamen ab Anaxagora physico eruditus exercita-
tionem mentis a reconditis abstrusisque rebus ad causas
forensis popularisque facile traduxerat. huius suavitate
maxume hilaratae Athenae sunt, huius ubertatem et
copiam admiratae eiusdem vim dicendi terroremque 10
timuerunt. haec igitur aetas prima Athenis oratorem 45.1
prope perfectum tulit. nec enim in constituentibus rem
publicam nec in bella gerentibus nec in impeditis ac re-
gum dominatione devinctis nasci cupiditas dicendi solet.
pacis est comes otique socia et iam bene constitutae civi- 5
tatis quasi alumna quaedam eloquentia. itaque, ait Ari- 46.1
stoteles, cum sublatis in Sicilia tyrannis res privatae longo
intervallo iudiciis repeterentur, tum primum, quod esset
acuta illa gens et controversiae nata, artem et praecepta
Siculos Coracem et Tisiam conscripsisse—nam antea 5
neminem solitum via nec arte, sed accurate tamen et
descripte plerosque dicere—; scriptasque fuisse et para-
tas a Protagora rerum illustrium disputationes, quae
nunc communes appellantur loci. quod idem fecisse Gor- 47.1
giam, cum singularum rerum laudes vituperationesque
conscripsisset, quod iudicaret hoc oratoris esse maxume
proprium, rem augere posse laudando vituperandoque
rursus adfligere; huic Antiphontem Rhamnusium similia 5
quaedam habuisse conscripta; quo neminem umquam
melius ullam oravisse capitis causam, cum se ipse defende-
ret se audiente, locuples auctor scripsit Thucydides. nam 48.1
Lysiam primo profiteri solitum artem esse dicendi;
deinde, quod Theodorus esset in arte subtilior, in orationi-
bus autem ieiunior, orationes eum scribere aliis coepisse,
artem removisse. similiter Isocraten primo artem dicendi 5
esse negavisse, scribere autem aliis solitum orationes, qui-
bus in iudiciis uterentur; sed cum ex eo, quia quasi com-
mitteret contra legem 'quo quis iudicio circumveniretur',
saepe ipse in iudicium vocaretur, orationes aliis destitisse
scribere totumque se ad artes componendas transtulisse. 10
et Graeciae quidem oratorum partus atque fontis vides, 49.1
ad nostrorum annalium rationem veteres, ad ipsorum
sane recentes. nam ante quam delectata est Athenien-
sium civitas hac laude dicendi, multa iam memorabilia
et in domesticis et in bellicis rebus effecerat. hoc autem 5
studium non erat commune Graeciae, sed proprium
Athenarum. quis enim aut Argivum oratorem aut Co- 50.1
rinthium aut Thebanum scit fuisse temporibus illis? nisi
quid de Epaminonda docto homine suspicari lubet. Lace-
daemonium vero usque ad hoc tempus audivi fuisse nemi-
nem. Menelaum ipsum dulcem illum quidem tradit Home- 5
rus, sed pauca dicentem. brevitas autem laus est inter-
dum in aliqua parte dicendi, in universa eloquentia laudem
non habet. at vero extra Graeciam magna dicendi studia 51.1
fuerunt maxumique huic laudi habiti honores illustre ora-
torum nomen reddiderunt. nam ut semel e Piraeo elo-
quentia evecta est, omnis peragravit insulas atque ita
peregrinata tota Asia est, ut se externis oblineret mori- 5
bus omnemque illam salubritatem Atticae dictionis et
quasi sanitatem perderet ac loqui paene dedisceret. hinc
Asiatici oratores non contemnendi quidem nec celeritate
nec copia, sed parum pressi et nimis redundantes; Rhodii
saniores et Atticorum similiores. sed de Graecis hactenus; 52.1
et enim haec ipsa forsitan fuerint non necessaria.