Quodsi ne iniuriae quidem, quae tibi ab illo facta sit,
|
59.1
|
causa remanet, quid habes quod possis dicere quam ob
|
|
rem non modo mihi, sed cuiquam anteponare? nisi forte
|
|
illud, quod dicturum te esse audio, quaestorem illius fuisse.
|
|
Quae causa gravis esset, si certares mecum uter nostrum
|
5
|
illi amicior esse deberet: in contentione suscipiendarum
|
|
inimicitiarum ridiculum est putare causam necessitudinis
|
|
ad inferendum periculum iustam videri oportere. Etenim
|
60.1
|
si plurimas a tuo praetore iniurias accepisses, tamen eas
|
|
ferendo maiorem laudem quam ulciscendo mererere; cum
|
|
vero nullum illius in vita rectius factum sit quam id quod
|
|
tu iniuriam appellas, hi statuent hanc causam, quam ne in
|
5
|
alio quidem probarent, in te iustam ad necessitudinem
|
|
violandam videri? Qui si summam iniuriam ab illo acce-
|
|
pisti, tamen, quoniam quaestor eius fuisti, non potes eum
|
|
sine ulla vituperatione accusare; si vero non ulla tibi facta
|
|
est iniuria, sine scelere eum accusare non potes. Quare
|
10
|
cum incertum sit de iniuria, quemquam horum esse putas
|
|
qui non malit te sine vituperatione quam cum scelere
|
|
discedere?
|
|
Ac vide quid differat inter meam opinionem ac tuam.
|
61.1
|
Tu cum omnibus rebus inferior sis, hac una in re te
|
|
mihi anteferri putas oportere, quod quaestor illius fueris:
|
|
ego, si superior omnibus rebus esses, hanc unam ob causam
|
|
te accusatorem repudiari putarem oportere. Sic enim a
|
5
|
maioribus nostris accepimus, praetorem quaestori suo
|
|
parentis loco esse oportere; nullam neque iustiorem neque
|
|
graviorem causam necessitudinis posse reperiri quam con-
|
|
iunctionem sortis, quam provinciae, quam offici, quam
|
|
publici muneris societatem. Quam ob rem si iure posses
|
62.1
|
eum accusare, tamen, cum is tibi parentis numero fuisset,
|
|
id pie facere non posses; cum vero neque iniuriam acce-
|
|
peris et praetori tuo periculum crees, fatearis necesse est
|
|
te illi iniustum impiumque bellum inferre conari. Etenim
|
5
|
ista quaestura ad eam rem valet, ut elaborandum tibi in
|
|
ratione reddenda sit quam ob rem qui quaestor eius fueris
|
|
accuses, non ut ob eam ipsam causam postulandum sit ut
|
|
tibi potissimum accusatio detur. Neque fere umquam
|
|
venit in contentionem de accusando qui quaestor fuisset,
|
10
|
quin repudiaretur. Itaque neque L. Philoni in C. Servilium
|
63.1
|
nominis deferendi potestas est data, neque M. Aurelio
|
|
Scauro in L. Flaccum, neque Cn. Pompeio in T. Albucium;
|
|
quorum nemo propter indignitatem repudiatus est, sed ne
|
|
libido violandae necessitudinis auctoritate iudicum com-
|
5
|
probaretur. Atque ille Cn. Pompeius ita cum C. Iulio
|
|
contendit, ut tu mecum; quaestor enim Albuci fuerat, ut
|
|
tu Verris; Iulius hoc secum auctoritatis ad accusandum
|
|
adferebat quod, ut hoc tempore nos ab Siculis, sic tum ille
|
|
ab Sardis rogatus ad causam accesserat.
|
10
|