Quaeris igitur idque iam saepius, quod eloquentiae 3.1
genus probem maxume et quale mihi videatur illud
quo nihil addi possit, quod ego summum et perfectis-
simum iudicem. in quo vereor ne, si id quod vis
effecero eumque oratorem quem quaeris expressero, 5
tardem studia multorum, qui desperatione debilitati
experiri id nolent quod se assequi posse diffidant.
sed par est omnis omnia experiri, qui res magnas et 4.1
magno opere expetendas concupiverunt. quodsi quem
aut natura sua [aut] illa praestantis ingenii vis forte
deficiet aut minus instructus erit magnarum artium
disciplinis, teneat tamen eum cursum quem poterit. 5
prima enim sequentem honestum est in secundis tertiis-
que consistere. an in poetis non Homero soli locus
est, ut de Graecis loquar, aut Archilocho aut Sophocli
aut Pindaro sed horum vel secundis vel etiam infra
secundos. nec vero Aristotelen in philosophia deterruit 5.1
a scribendo amplitudo Platonis nec ipse Aristoteles
admirabili quadam scientia et copia ceterorum studia
restinxit. nec solum ab optumis studiis excellentes
viri deterriti non sunt sed ne opifices quidem se ab 5
artibus suis removerunt, qui aut Ialysi quem Rhodi
vidimus non potuerunt aut Coae Veneris pulchritudinem
imitari, nec simulacro Iovis Olympii aut doryphori
statua deterriti reliqui minus experti sunt quid efficere
aut quo progredi possent. quorum tanta multitudo 10
fuit, tanta in suo cuiusque genere laus, ut cum summa
miraremur inferiora tamen probaremus. in orato- 6.1
ribus vero, Graecis quidem, admirabile est quantum
inter omnis unus excellat. ac tamen, cum esset De-
mosthenes, multi oratores magni et clari fuerunt et
antea fuerant nec postea defecerunt. quare non est 5
cur eorum qui se studio eloquentiae dediderunt spes
infringatur aut languescat industria. nam neque illud
ipsum quod est optumum desperandum est et in prae-
stantibus rebus magna sunt ea quae sunt optumis
proxuma. 10