| Sequitur ergo ut qui maxume cadant in orationem | 191.1 |
| aptam numeri videndum sit. sunt enim qui iambicum | |
| putent, quod sit orationis simillimus; qua de causa | |
| fieri, ut is potissimum propter similitudinem veritatis | |
| adhibeatur in fabulis, quod ille dactylicus numerus | 5 |
| hexametrorum magniloquentiae sit accommodatior. | |
| Ephorus autem, levis ipse orator et profectus ex op- | |
| tuma disciplina, paeana sequitur aut dactylum, fugit | |
| autem spondeum et trochaeum. quod enim paean | |
| habeat tris brevis, dactylus autem duas, brevitate et | 10 |
| celeritate syllabarum labi putat verba proclivius con- | |
| traque accidere in spondeo et trochaeo: quod alter e | |
| longis constet, alter e brevibus, fieri alteram nimis | |
| incitatam, alteram nimis tardam orationem, neutram | |
| temperatam. sed et illi priores errant et Ephorus in | 192.1 |
| culpa est. nam et qui paeana praetereunt non vident | |
| mollissimum a sese numerum eundemque amplissi- | |
| mum praeteriri. quod longe Aristoteli videtur secus, qui | |
| iudicat heroum numerum grandiorem quam desideret | 5 |
| soluta oratio, iambum autem nimis e volgari esse | |
| sermone. ita neque humilem et abiectam orationem | |
| nec nimis altam et exaggeratam probat, plenam tamen | |
| eam volt esse gravitatis, ut eos qui audient ad ma- | |
| iorem admirationem possit traducere. trochaeum autem, | 193.1 |
| qui est eodem spatio quo choreus, cordacem appellat, | |
| quia contractio et brevitas dignitatem non habeat. ita | |
| paeana probat eoque ait uti omnis, sed ipsos non sen- | |
| tire, cum utantur. esse autem tertium ac medium inter | 5 |
| illos et ita factos eos pedes esse, ut in iis singulis mo- | |
| dus insit aut sesquiplex aut duplex aut par. itaque | |
| illi de quibus ante dixi tantummodo commoditatis | |
| habuerunt rationem, nullam dignitatis. iambus enim et | 194.1 |
| dactylus in versum cadunt maxume; itaque ut versum | |
| fugimus in oratione, sic hi sunt evitandi continuati | |
| pedes; aliud enim quiddam est oratio nec quicquam | |
| inimicius quam illa versibus; paean autem minime est | 5 |
| aptus ad versum, quo lubentius eum recepit oratio. | |
| Ephorus vero ne spondeum quidem quem fugit in- | |
| tellegit esse aequalem dactylo quem probat. syllabis | |
| enim metiundos pedes, non intervallis existimat; quod | |
| idem facit in trochaeo, qui temporibus et intervallis | 10 |
| est par iambo sed eo vitiosus in oratione, si ponatur | |
| extremus, quod verba melius in syllabas longiores ca- | |
| dunt. atque haec, quae sunt apud Aristotelen, eadem | |
| a Theophrasto Theodecteque de paeane dicuntur. ego | 195.1 |
| autem sentio omnis in oratione esse quasi permixtos | |
| et confusos pedes. nec enim effugere possemus anim- | |
| adversionem, si semper isdem uteremur, quia nec | |
| numerosa esse ut poema neque extra numerum ut | 5 |
| sermo volgi esse debet oratio—alterum nimis est | |
| vinctum, ut de industria factum appareat, alterum | |
| nimis dissolutum, ut pervagatum ac volgare videatur; | |
| ut ab altero non delectere, alterum oderis—sit | 196.1 |
| igitur, ut supra dixi, permixta et temperata numeris | |
| nec dissoluta nec tota numerosa, paeane maxume, quo- | |
| niam optumus auctor ita censet, sed reliquis etiam | |
| numeris, quos ille praeterit, temperata. | 5 |