Expositis omnibus argumentandi locis illud 79.1
primum intellegendum est nec ullam esse disputa-
tionem in qua non aliquis locus incurrat, nec fere
omnis locos incidere in omnem quaestionem et
quibusdam quaestionibus alios, quibusdam alios esse 5
aptiores locos. Quaestionum duo genera sunt:
alterum infinitum, definitum alterum. Definitum
est quod ὑπόθεσιν Graeci, nos causam; infinitum
quod θέσιν illi appellant, nos propositum possumus
nominare. Causa certis personis, locis, temporibus, 80.1
actionibus, negotiis cernitur aut in omnibus aut in
plerisque eorum, propositum autem aut in aliquo
eorum aut in pluribus nec tamen in maximis. Itaque
propositum pars est causae. Sed omnis quaestio 5
earum aliqua de re est quibus causae continentur,
aut una aut pluribus aut nonnunquam omnibus.
  Quaestionum autem 'quacumque de re' sunt 81.1
duo genera: unum cognitionis alterum actionis.
Cognitionis sunt eae quarum est finis scientia, ut si 82.1
quaeratur a naturane ius profectum sit an ab aliqua
quasi condicione hominum et pactione. Actionis
autem huius modi exempla sunt: Sitne sapientis
ad rem publicam accedere. Cognitionis quaestiones 5
tripertitae sunt; aut sitne aut quid sit aut quale sit
quaeritur. Horum primum coniectura, secundum
definitione, tertium iuris et iniuriae distinctione
explicatur.
  Coniecturae ratio in quattuor partes distributa est, 10
quarum una est cum quaeritur sitne aliquid; altera
unde ortum sit; tertia quae id causa effecerit;
quarta in qua de commutatione rei quaeritur.
Sitne sic: ecquidnam sit honestum, ecquid aequum
re vera; an haec tantum in opinione sint. Unde 15
autem sit ortum: ut cum quaeritur, natura an
doctrina possit effici virtus. Causa autem efficiens
sic quaeritur, quibus rebus eloquentia efficiatur. De
commutatione sic: possitne eloquentia commu-
tatione aliqua converti in infantiam. 20