Atticvs Conclusa quidem est apte magna 2.23.1
lex sane quam breui! Se<d>, ut mihi quidem uidetur,
non multum discrepat ista constitutio religionum a
legibus Numae nostrisque moribus.
  Marcvs An censes, quom in illis de re publica 5
libris persuadere uideatur Africanus, omnium rerum
publicarum nostram ueterem illam fuisse optumam,
non necesse esse optumae rei publicae leges dare
consentaneas?
  Atticvs Immo prorsus ita censeo. 10
  Marcvs Ergo adeo expectate leges, quae genus
illud optumum rei publicae contineant, et si quae
forte a me hodie rogabuntur, quae non sint in nostra
re publica nec fuerint, tamen erunt fere in more maio-
rum, qui tum ut lex ualebat. 15
  Atticvs Suade igitur si placet istam ipsam 24.1
legem, ut ego 'utei tu rogas' possim dicere.
  Marcvs Ain tandem, Attice? Non es dicturus
aliter?
  Atticvs Prorsus maiorem quidem rem nullam 5
sciscam aliter, in minoribus, si uoles, remittam hoc
tibi.
  Qvintvs Atque mea quidem <eadem> sententia est.
  Marcvs At ne longum fiat uidete.
  Atticvs Vtinam quidem! Quid enim agere 10
malumus?
  Marcvs Caste iubet lex adire ad deos, animo
uidelicet in quo sunt omnia; nec tollit castimoniam
corporis, sed hoc oportet intellegi, quom multum ani-
mus corpori praestet, obserueturque ut casta corpora 15
adhibeantur, multo esse in animis id seruandum magis.
Nam illud uel aspersione aquae uel dierum numero
tollitur, animi labes nec diuturnitate euanescere, nec
amnibus ullis elui potest.
  Quod autem 'pietatem adhiberi, opes amoueri' 25.1
iubet, significat probitatem gratam esse deo, sump-
tum esse remouendum. Quid enim? paupertatem
cum diuitiis etiam inter homines esse aequalem ueli-
mus, cur eam sumptu ad sacra addito deorum aditu 5
arceamus? Praesertim cum ipsi deo nihil minus
gratum futurum sit, quam non omnibus patere ad se
placandum et colendum uiam. Quod autem non iudex,
sed deus ipse uindex constituitur, praesentis poenae
metu religio confirmari uidetur. 10
  S<e>o<r>su<m>que deos aut nou<o>s aut alienigenas coli
confusionem habet religionum, et ignotas caeri-
monias [nos sacerdotibus].
Nam <a> patribus accep- 26.1
tos deos ita placet coli, si huic legi paruerint ipsi
patr<es>.
  Delubra esse in urbibus censeo, nec sequor magos
Persarum quibus auctoribus Xerses inflammasse tem- 5
pla Graeciae dicitur, quod parietibus includerent deos,
quibus omnia deberent esse patentia ac libera, quo-
rumque hic mundus omnis templum esset et domus.
  Melius Graii atque nostri, qui ut augerent pie-
tatem in deos, easdem illos urbes quas nos incolere 10
uoluerunt. Adfert enim haec opinio religionem uti-
lem ciuitatibus, si quidem et illud bene dictum est a
Pythagora doctissimo uiro, 'tum maxume et pieta-
tem et religionem uersari in animis, cum rebus diuinis
operam daremus' et, quod Thales qui sapientissimus 15
in septem fuit, 'homines existimare oportere omnia
<quae> cernerent deorum esse plena', f<i>er<i> enim omnis
castiores, ueluti quom in fanis essent, <et> maxime reli-
giosos. Est enim quadam opinione species deorum in
oculis, non solum in mentibus. 20
Eandemque ratio- 27.1
nem luci habent in agris, neque ea quae a maioribus
prodita est cum dominis tum famulis, posita in fundi
uillaeque conspectu, religio Larum repudianda est.
  Iam 'ritus familiae patrumque seruare', id est, 5
quoniam antiquitas proxime accedit ad deos, a dis
quasi traditam religionem tueri.
  Quod autem ex hominum genere consecratos, sicut
Herculem et ceteros, coli lex iubet, indicat omnium
quidem animos immortales esse, sed fortium bono- 10
rumque diuinos.
  Bene uero quod Mens, Pietas, Virtus, Fides 28.1
consecra<n>tur <hu>man<ae>, quarum omnium Romae dedi-
cata publice templa sunt, ut illas qui habeant (habent
autem omnes boni) deos ipsos in animis suis conlocatos
putent. Nam illud uitiosum Athenis quod Cylonio 5
scelere expiato, Epimenide Crete suadente, fecerunt
Contumeliae fanum et Inpudentiae. Virtutes enim,
non uitia consecrar<i> decet. Araque uetusta in Palatio
Febris et altera Esquiliis Malae Fortunae detesta-
taque omnia eiusmodi repudianda sunt. Quodsi 10
fingenda nomina <sint, adsciscenda potius> Vicae Potae
et [uincendi atque potiundi] Statae [standi] cogno-
minaque Statoris et Inuicti Iouis, rerumque expeten-
darum nomina, Salutis, Honoris, Opis, Victoriae, quo-
niamque exspectatione rerum bonarum erigitur ani- 15
mus, recte etiam Spes a Calatino consecrata est.
Fortunaque sit <uel> Huiusce diei (nam ualet in omnis
dies), uel Respiciens ad opem ferendam, uel Fors, in
quo incerti casus significantur magis, uel Primigenia
a gignendo, . . . 20
. . .
  Cum est feriarum festorumque dierum 29.1
ratio, in liberis requietem habet litium et iurgiorum,
in seruis operum et laborum; quas compositio anni
conferre debet ad perfectionem operum rusticorum.
Quod <ad> tempus ut sacrificiorum libamenta seruentur 5
fetusque pecorum quae dicta in lege sunt, diligenter
habenda ratio intercalandi est, quod institutum perite
a Numa, posteriorum pontificum neglegentia disso-
lutum est. Iam illud ex institutis pontificum et harus-
picum non mutandum est, quibus hostiis immolan- 10
dum quoique deo, cui maioribus, cui lactentibus, cui
maribus, cui feminis.
  Plures autem deorum omnium, singuli singulorum
sacerdotes et respondendi iuris et conficiendarum reli-
gionum facultatem adferunt. Quomque Vesta quasi 15
focum urbis, ut Graeco nomine est appellata—quod
nos prope idem <ac> Graecum, <non> interpretatum
nomen tenemus—conplexa sit, ei colendae <sex> uir-
gines praesint, ut aduigiletur facilius ad custodiam
ignis, et sentiant mulieres in <illis> naturam feminarum 20
omnem castitatem pati.
  Quod sequitur uero, non solum ad religionem 30.1
pertinet sed etiam ad ciuitatis statum ut sine iis qui
sacris publice praesint, religioni priuatae satis facere
non possint. Continet enim <hoc> rem publicam, consilio
et auctoritate optimatium semper populum indigere, 5
descriptioque sacerdotum nullum iustae religionis
genus prae<ter>mittit. Nam sunt ad placandos deos alii
constituti, qui sacris praesint sollemnibus, ad inter-
pretanda alii praedicta uatium, neque multorum, ne
esset infinitum, neque ut ea ipsa, quae suscepta 10
publice essent, quisquam extra collegium nosset.
Maximum autem et praestantissimum in re 31.1
publica ius est augurum cum auctoritate coniunctum.
Neque uero hoc quia sum ipse augur ita sentio, sed
quia sic existimari nos est necesse. Quid enim maius
est, si de iure quaerimus, quam posse a summis impe- 5
riis et summis potestatibus comitiatus et concilia uel
instituta dimittere, uel habita rescindere? Quid
grauius quam rem susceptam dirimi, si unus augur
'alio <die>' dixerit? Quid magnificentius quam posse
decernere, ut magistratu se abdicent consules? Quid 10
religiosius quam cum populo, cum plebe agendi ius
aut dare aut non dare? Quid, lege<m si> non iure rogata
est tollere, ut Titiam decreto collegii, ut Liuias consi-
lio Philippi consulis et auguris? Nihil domi, nihil
militiae, per magistratus gestum, sine eorum aucto- 15
ritate posse cuiquam probari?