Atticvs Age, iam ista uideo fateor- 2.32.1
que esse magna. Sed est in collegio uestro inter Mar-
cellum et Appium optimos augures magna dissensio
—nam eorum ego in libros incidi—cum alteri pla-
ceat auspicia ista ad utilitatem esse rei publicae compo- 5
sita, alteri disciplina uestra quasi diuinari uideatur
posse. Hac tu de re quaero quid sentias.
  Marcvs Egone? Diuinationem, quam Graeci
μαντικήν appellant, esse sentio, et huius hanc ipsam
partem, quae est in auibus ceterisque signis, <esse> disci- 10
plinae nostrae. S<i eni>m deos esse concedimus eorumque
mente mundum regi, et e<os>dem hominum consulere
generi, et posse nobis signa rerum futurarum osten-
dere, non uideo cur esse diuinationem negem.
  Sunt autem ea quae posui, ex quibus id quod 33.1
uolumus efficitur et cogitur. Iam uero permultorum
exemplorum et nostra est plena res publica, et omnia
regna omnesque populi cunctaeque gentes, <ex> augu-
rum praedictis multa incredibiliter uera cecidisse. 5
Neque enim Polyidi neque Melampodis neque Mopsi
neque Amphiarai neque Calchantis neque Heleni tan-
tum nomen fuisset, neque tot nationes id ad hoc
tempus retinuissent, <ut> Phrygum, Lycaonum, Cilicum
maximeque Pisidarum, nisi uetustas ea certa esse 10
docuisset. Nec uero Romulus noster auspicato urbem
condidisset, neque Atti Naui nomen memoria floreret
tam diu, nisi omnes hi multa ad ueritatem admirabilia
dixissent. Sed dubium non est quin haec disciplina et
ars augurum euanuerit iam et uetustate et neglegentia. 15
Ita neque illi adsentio<r> qui hanc scientiam negat
umquam in nostro collegio fuisse, neque illi qui esse
etiam nunc putat. Quae mihi uidetur apud maiores
fuisse duplex ut ad rei publicae tempus non numquam,
ad agendi consilium saepissime pertineret. 20