| Atticvs Ain tandem? Etiam a Stoicis | 3.14.1 |
| ista tractata sunt? | |
| Marcvs Non sane, nisi ab eo quem modo nomi- | |
| naui et postea a magno homine et in primis erudito, | |
| Panaetio. Nam ueteres uerbo tenus acute illi quidem, | 5 |
| sed non ad hunc usum popularem atque ciuilem, de | |
| re publica disserebant. Ab Ac<ade>mia magis ista | |
| manarunt Platone principe. Post Aristoteles inlus- | |
| trauit omnem hunc ciuilem in disputando locum | |
| Heraclidesque Ponticus, profectus ab eodem Platone. | 10 |
| Theophrastus uero institutus ab Aristotele habitauit, | |
| ut scitis, in eo genere rerum, ab eodemque Aristotele | |
| doctus Dicaearchus huic rationi studioque non defuit. | |
| Post a Theophrasto Phalereus ille Demetrius, de quo | |
| feci supra mentionem, mirabiliter doctrinam ex | 15 |
| umbraculis eruditorum otioque non modo in solem | |
| atque in puluerem, sed in ipsum discrimen aciemque | |
| produxit. Nam et mediocriter doctos magnos in re | |
| publica uiros, et doctissimos homines non nimis in re | |
| publica uersatos, multos commemorare possumus: qui | 20 |
| uero utraque re excelleret, ut et doctrinae studiis et | |
| regenda ciuitate princeps esset, quis facile praeter | |
| hunc inueniri potest? | |
| Atticvs Puto posse, et quidem aliquem de tri- | |
| bus nobis. Sed perge, ut coeperas. | 25 |
| Marcvs Quaesitum igitur ab illis est, | 15.1 |
| placeret<ne> unum in ciuitate esse magistratum, cui | |
| reliqui pa<r>erent. Quod exactis regibus intellego pla- | |
| cuisse nostris maioribus. Sed quoniam regale ciui- | |
| tatis genus, probatum quondam, postea non tam | 5 |
| regni quam regis uitiis repudiatum est, nomen tan- | |
| tum uidebitur regis repudiatum, res manebit, si unus | |
| omnibus reliquis magistratibus imperabit. | |
| Quare | 16.1 |
| nec ephori Lacedaemone sine causa a Theopompo | |
| oppositi regibus, nec apud nos consulibus tribuni. | |
| Nam illud quidem ipsum, quod in iure positum est, | |
| habet consul, ut ei reliqui magistratus omnes pareant, | 5 |
| excepto tribuno, qui post exstitit, ne id quod fuer<a>t, | |
| esset. Hoc enim primum minuit consulare ius, quod | |
| exstitit ipse qui eo non teneretur, deinde quod attulit | |
| auxilium reliquis non modo magistratibus, sed etiam | |
| priuatis consuli non parentibus. | 10 |