Atticvs Legationem aliquam nimirum ista 1.10.1
oratio postulat, aut eius modi quampiam cessationem
liberam atque otiosam.
  Marcvs Ego uero aetatis potius uacationi confi-
debam, cum praesertim non recusarem, quominus 5
more patrio sedens in solio consulentibus responde-
rem senectutisque non inertis grato atque honesto
fungerer munere. Sic enim mihi liceret et isti rei
quam desideras et multo uberioribus atque maioribus
operae quantum uellem dare. 10
  Atticvs Atqui uereor ne istam cau- 11.1
sam nemo noscat, tibique semper dicendum sit, et eo
magis quod te ipse mutasti, et aliud dicendi insti-
tuisti genus, ut, quem ad modum Roscius familiaris
tuus in senectute numeros in cantu <remissius> ceci- 5
nerat ipsasque tardiores fecerat tibias, sic tu a con<ten>-
tionibus quibus summis uti solebas, cotidie relaxes
aliquid, ut iam oratio tua non multum a philoso-
phorum lenitate absit. Quod sustinere cum uel summa
senectus posse uideatur, nullam tibi a causis uaca- 10
tionem uideo dari.
  Qvintvs At mehercule ego arbitrabar posse 12.1
id populo nostro probari, si te ad ius respondendum
dedisses; quam ob rem, cum placebit, experiendum
tibi id censeo.
  Marcvs Si quidem, Quinte, nullum esset in 5
experiundo periculum. Sed uereor ne, dum minuere
uelim laborem, augeam, atque ad illam causarum
operam, ad quam ego numquam nisi paratus et medi-
tatus accedo, adiungatur haec iuris interpretatio,
quae non tam mihi molesta sit propter laborem, 10
quam quod dicendi cogitationem auferat, sine qua
ad nullam maiorem umquam causam sum ausus
accedere.