Atticvs Quin igitur ista ipsa explicas nobis 1.13.1
his subsiciuis, ut ais, temporibus, et conscribis de iure
ciuili subtilius quam ceteri? Nam a primo tempore
aetatis iuri studere te memini, quom ipse etiam ad
Scaeuolam uentitarem, neque umquam mihi uisus es 5
ita te ad dicendum dedisse, ut ius ciuile contemneres.
  Marcvs In longum sermonem me uocas, Attice,
quem tamen, nisi Quintus aliud quid nos agere
mauult, suscipiam, et, quoniam uacui sumus, dicam.
  Qvintvs Ego uero libenter audierim. Quid enim 10
agam potius, aut in quo melius hunc consumam diem?
  Marcvs Quin igitur ad illa spatia nostra 14.1
sedesque pergimus? Vbi, cum satis erit ambulatum,
requiescemus, nec profecto nobis delectatio deerit,
aliud ex alio quaerentibus.
  Atticvs Nos uero, et hac quidem ad <L>irem, si 5
placet, per ripam et umbram. Sed iam ordire expli-
care, quaeso, de iure ciuili quid sentias.
  Marcvs Egone? Summos fuisse in ciuitate
nostra uiros, qui id interpretari populo et responsitare
soliti sint, sed eos magna professos in paruis esse uer- 10
satos. Quid enim est tantum quantum ius ciuitatis?
Quid autem tam exiguum quam est munus hoc eorum
qui consuluntur? Quam<quam> est [populo] neces-
sarium, nec uero eos, qui ei muneri praefuerunt,
uniuersi iuris fuisse expertis existimo, sed hoc ciuile 15
quod uocant eatenus exercuerunt, quoad populo
praestare uoluerunt; id autem in cogniti<one> tenue est,
in usu necessarium. Quam ob rem quo me uocas, aut
quid hortaris? ut libellos conficiam de stillicidiorum
ac de parietum iure? An ut stipulationum et iudi- 20
ciorum formulas conponam? Quae et conscripta a
multis sunt diligenter, et sunt humiliora quam illa
quae a nobis exspectari puto.