LIBER SECUNDUS
|
|
Non. 162s.
|
|
atqui si id crederemus, non egeremus perpendiculis
|
2.1.1
|
non normis non regulis
|
|
Non. 121s.
|
|
quid lunae quae liniamenta sint potesne dicere [ne].
|
2.1
|
cuius et nascentis et inseniscentis alias hebetiora alias
|
|
acutiora videntur cornua.
|
|
Non. 65
|
|
quid tam planum videtur quam mare; e quo etiam
|
3.1
|
aequor illud poetae vocant
|
|
Non. 162
|
|
quid mare nonne caeruleum? at eius unda cum est
|
4.1
|
pulsa remis, purpurascit, et quidem aquae tinctum quo-
|
|
dam modo et infectum
|
|
Non. 395
|
|
alius adultis, alius valentibus alius aegris, alius siccis
|
5.1
|
alius vinulentis
|
|
Non. 474
|
|
si quando enim nos demersimus ut qui urinantur, aut
|
6.1
|
nihil superum aut obscure admodum cernimus
|
|
Non. 545
|
|
quibus etiam alabaster plenus unguenti putre esse
|
7.1
|
videtur
|
|
Non. 43
|
|
quae cum similitudine veri concinere maxime sibi vide-
|
8.1
|
retur
|
|
August. c. Acad. 2.11.26
|
|
. . . talia mihi
|
9.1
|
videntur omnia quae probabilia vel veri similia putavi
|
|
nominanda; quae tu si alio nomine vis vocare, nihil
|
|
repugno; satis enim mihi est te iam bene accepisse
|
|
quid dicam, id est quibus rebus haec nomina imponam;
|
5
|
non enim vocabulorum opificem sed rerum inquisi-
|
|
torem decet esse sapientem.
|
|
Non. 104
|
|
frangere avaritiam, scelera ponere, vitam suam expo-
|
10.1
|
nere ad imitandum iuventuti
|
|
Non. 69
|
|
qui enim serius honores adamaverunt, vix admittuntur
|
11.1
|
ad eos nec satis commendati multitudini possunt esse.
|
|