Nec vero satis constituere possum quod sit eorum 32.1
consilium aut quid velint. interdum enim cum ad-
hibemus ad eos orationem eius modi, si ea quae
disputentur vera sint tum omnia fore incerta, respon-
dent: "quid ergo istud ad nos? num nostra culpa 5
est? naturam accusa, quae in profundo veritatem ut
ait Democritus penitus abstruserit". alii autem ele-
gantius, qui etiam queruntur quod eos insimulemus
omnia incerta dicere, quantumque intersit inter in-
certum et id quod percipi non possit docere conantur 10
eaque distinguere. Cum his igitur agamus, qui haec
distingunt, illos, qui omnia sic incerta dicunt ut
stellarum numerus par an impar sit, quasi desperatos
aliquos relinquamus. Volunt enim (et hoc quidem
vel maxime vos animadvertebam moveri) probabile 15
aliquid esse et quasi veri simile, eaque se uti regula
et in agenda vita et in quaerendo ac disserendo. Quae 33.1
ista regula est veri et falsi, si notionem veri et falsi
propterea quod ea non possunt internosci nullam habe-
mus? nam si habemus, interesse oportet ut inter rec-
tum et pravum sic inter verum et falsum. si nihil 5
interest, nulla regula est, nec potest is cui est visio
veri falsique communis ullum habere iudicium aut
ullam omnino veritatis notam. Nam cum dicunt hoc
se unum tollere, ut quicquam possit ita <verum> videri
ut non eodem modo falsum etiam possit [ita] videri, 10
cetera autem concedere, faciunt pueriliter. quo enim
omnia iudicantur sublato reliqua se negant tollere;
ut si quis quem oculis privaverit dicat ea quae cerni
possent se ei non ademisse. ut enim illa oculis modo
agnoscuntur sic reliqua visis, sed propria veri non 15
communi veri et falsi nota. quam ob rem sive tu proba-
bilem visionem sive [in]probabilem et quae non in-
pediatur, ut Carneades volebat, sive aliud quid pro-
feres quod sequare, ad visum illud de quo agimus
tibi erit revertendum. in eo autem si erit communitas 34.1
cum falso, nullum erit iudicium, quia proprium in
communi signo notari non potest. sin autem com-
mune nihil erit, habeo quod volo; id enim quaero
quod ita mihi videatur verum <ut> non possit item 5
falsum videri. Simili in errore versantur cum con-
vicio veritatis coacti perspicua a perceptis volunt dis-
tinguere et conantur ostendere esse aliquid perspicui,
verum illud quidem et inpressum in animo atque
mente, neque tamen id percipi ac conprendi posse. quo 10
enim modo perspicue dixeris album esse aliquid, cum
possit accidere ut id quod nigrum sit album esse
videatur, aut quo modo ista aut perspicua dicemus aut
inpressa subtiliter, cum sit incertum vere inaniterne
moveatur: ita neque color neque corpus nec veritas 15
nec argumentum nec sensus neque perspicuum ullum
relinquitur. Ex hoc illud is usu venire solet, ut 35.1
quicquid dixerint a quibusdam interrogentur "ergo
istuc quidem percipis?". sed qui ita interrogant ab iis
inridentur. non enim urguent ut coarguant neminem
ulla de re posse contendere nec adseverare sine aliqua 5
eius rei quam sibi quisque placere dicit certa et pro-
pria nota. Quod est igitur istuc vestrum probabile?
nam si quod cuique occurrit et primo quasi aspectu
probabile videtur id confirmatur, quid eo levius; sin
ex circumspectione aliqua et accurata consideratione 10
quod visum sit id se dicent sequi, tamen exitum non
habebunt, primum quia is visis inter quae nihil interest 36.1
aequaliter omnibus abrogatur fides; deinde, cum dicant
posse accidere sapienti ut cum omnia fecerit diligen-
tissimeque circumspexerit existat aliquid quod et veri
simile videatur et absit longissime <a> vero, <ne> si 5
magnam partem quidem, ut solent dicere, ad verum
ipsum aut quam proxime accedant confidere sibi
poterunt. ut enim confidant, notum iis esse debebit
insigne veri; quo obscuro et oppresso quod tandem
verum sibi videbuntur attingere? quid autem tam ab- 10
surde dici potest quam cum ita locuntur: "est hoc
quidem illius rei signum aut argumentum, et ea re
id sequor, sed fieri potest ut id quod significatur aut
falsum sit aut nihil sit omnino".