Sed progrediamur longius et ita agamus ut nihil 45.1
nobis adsentati esse videamur, quaeque ab iis dicun-
tur sic persequamur ut nihil in praeteritis relinquamus.
Primum igitur perspicuitas illa quam diximus satis
magnam habet vim, ut ipsa per sese ea quae sint 5
nobis ita ut sint indicet. sed tamen ut maneamus
in perspicuis firmius et constantius, maiore quadam
opus est vel arte vel diligentia, ne ab is quae clara
sint ipsa per sese quasi praestrigiis quibusdam et
captionibus depellamur. nam qui voluit subvenire 10
erroribus Epicurus iis qui videntur conturbare veri
cognitionem dixitque sapientis esse opinionem a per-
spicuitate seiungere nihil profecit; ipsius enim opinio-
nis errorem nullo modo sustulit. Quam ob rem cum 46.1
duae causae perspicuis et evidentibus rebus adver-
sentur, auxilia totidem sunt contra conparanda. ad-
versantur enim primum quod parum defigunt animos
et intendunt in ea quae perspicua sunt, ut quanta 5
luce ea circumfusa sint possint agnoscere; alterum
est quod fallacibus et captiosis interrogationibus cir-
cumscripti atque decepti quidam cum eas dissolvere
non possunt desciscunt a veritate. oportet igitur et
ea quae pro perspicuitate responderi possunt in 10
promptu habere, de quibus iam diximus, et esse arma-
tos ut occurrere possimus interrogationibus eorum
captionesque discutere, quod deinceps facere consti-
tui. Exponam igitur generatim argumenta eorum, 47.1
quoniam ipsi etiam illi solent non confuse loqui. Pri-
mum conantur ostendere multa posse videri esse quae
omnino nulla sint, cum animi inaniter moveantur,
eodem modo rebus iis quae nullae sint ut is quae sint. 5
"nam cum dicatis" inquiunt "visa quaedam mitti a deo,
velut ea quae in somnis videantur quaeque oraculis
auspiciis extis declarentur" (haec enim aiunt probari
a Stoicis, quos contra disputant)—quaerunt quonam
modo falsa visa quae sint ea deus efficere possit 10
probabilia, quae autem plane proxume ad verum
accedant efficere non possit, aut si ea quoque possit
cur illa non possit quae perdifficiliter internoscantur
tamen, et si haec, cur non inter quae nihil sit omnino.
"Deinde cum mens moveatur ipsa per sese, ut et ea 48.1
declarant quae cogitatione depingimus et ea quae vel
dormientibus vel furiosis videntur non †inquam veri
simile sit sic etiam mentem moveri, ut non modo non
internoscat vera illa visa sint anne falsa, sed ut in 5
is nihil intersit omnino", ut si qui tremerent et
exalbescerent vel ipsi per se motu mentis aliquo vel
obiecta terribili re extrinsecus, nihil ut esset qui
distingueretur tremor ille et pallor, neque ut quicquam
interesset <inter> intestinum et oblatum. "Postremo 10
si nulla visa sunt probabilia quae falsa sint, alia ratio
est; sin autem sunt, cur non etiam quae non facile
internoscantur, cur non ut plane nihil intersit, prae-
sertim cum ipsi dicatis sapientem in furore sustinere
se ab omni adsensu, quia nulla in visis distinctio 15
appareat."