Haec Antiochus fere et Alexandreae tum et multis 61.1
annis post multo etiam adseverantius, in Syria cum
esset mecum paulo ante quam est mortuus. Sed
iam confirmata causa te hominem amicissimum' (me
autem appellabat) 'et aliquot annis minorem natu 5
non dubitabo monere. Tune, cum tantis laudibus phi-
losophiam extuleris Hortensiumque nostrum dissen-
tientem commoveris, eam philosophiam sequere quae
confundit vera cum falsis, spoliat nos iudicio, privat
adprobatione omni, orbat sensibus? et Cimmeriis qui- 10
dem, quibus aspectum solis sive deus aliquis sive na-
tura ademerat sive eius loci quem incolebant situs,
ignes tamen aderant quorum illis uti lumine licebat:
isti autem quos tu probas tantis offusis tenebris ne
scintillam quidem ullam nobis ad dispiciendum reli- 15
querunt; quos si sequamur iis vinclis simus astricti
ut nos commovere nequeamus. sublata enim adsen- 62.1
sione omnem et motum animorum et actionem rerum
sustulerunt; quod non modo recte fieri sed omnino
fieri non potest. Provide etiam ne uni tibi istam sen-
tentiam minime liceat defendere. an tu, cum res occul- 5
tissimas aperueris in lucemque protuleris iuratusque
dixeris ea te conperisse (quod mihi quoque licebat qui
ex te illa cognoveram), negabis esse rem ullam quae
cognosci conprendi percipi possit? vide quaeso etiam
atque etiam ne illarum quoque rerum pulcherrimarum 10
a te ipso minuatur auctoritas.'
  Quae cum dixisset ille, finem fecit. Hortensius autem 63.1
vehementer admirans (quod quidem perpetuo Lucullo
loquente fecerat, ut etiam manus saepe tolleret: nec
mirum; nam numquam arbitror contra Academiam
dictum esse subtilius) me quoque, iocansne an ita 5
sentiens (non enim satis intellegebam), coepit hortari
ut sententia desisterem.