Haec Antiochus fere et Alexandreae tum et multis
|
61.1
|
annis post multo etiam adseverantius, in Syria cum
|
|
esset mecum paulo ante quam est mortuus. Sed
|
|
iam confirmata causa te hominem amicissimum' (me
|
|
autem appellabat) 'et aliquot annis minorem natu
|
5
|
non dubitabo monere. Tune, cum tantis laudibus phi-
|
|
losophiam extuleris Hortensiumque nostrum dissen-
|
|
tientem commoveris, eam philosophiam sequere quae
|
|
confundit vera cum falsis, spoliat nos iudicio, privat
|
|
adprobatione omni, orbat sensibus? et Cimmeriis qui-
|
10
|
dem, quibus aspectum solis sive deus aliquis sive na-
|
|
tura ademerat sive eius loci quem incolebant situs,
|
|
ignes tamen aderant quorum illis uti lumine licebat:
|
|
isti autem quos tu probas tantis offusis tenebris ne
|
|
scintillam quidem ullam nobis ad dispiciendum reli-
|
15
|
querunt; quos si sequamur iis vinclis simus astricti
|
|
ut nos commovere nequeamus. sublata enim adsen-
|
62.1
|
sione omnem et motum animorum et actionem rerum
|
|
sustulerunt; quod non modo recte fieri sed omnino
|
|
fieri non potest. Provide etiam ne uni tibi istam sen-
|
|
tentiam minime liceat defendere. an tu, cum res occul-
|
5
|
tissimas aperueris in lucemque protuleris iuratusque
|
|
dixeris ea te conperisse (quod mihi quoque licebat qui
|
|
ex te illa cognoveram), negabis esse rem ullam quae
|
|
cognosci conprendi percipi possit? vide quaeso etiam
|
|
atque etiam ne illarum quoque rerum pulcherrimarum
|
10
|
a te ipso minuatur auctoritas.'
|
|
Quae cum dixisset ille, finem fecit. Hortensius autem
|
63.1
|
vehementer admirans (quod quidem perpetuo Lucullo
|
|
loquente fecerat, ut etiam manus saepe tolleret: nec
|
|
mirum; nam numquam arbitror contra Academiam
|
|
dictum esse subtilius) me quoque, iocansne an ita
|
5
|
sentiens (non enim satis intellegebam), coepit hortari
|
|
ut sententia desisterem.
|
|