PARADOXON V.
|
|
Ὅτι μόνος ὁ σοφὸς ἐλεύθερος καὶ πᾶς ἄφρων δοῦλος.
|
|
Laudetur vero hic imperator aut etiam appelletur
|
5.33.1
|
aut hoc nomine dignus putetur! Quo modo aut cui
|
|
tandem hic libero imperabit, qui non potest cupiditati-
|
|
bus suis imperare? Refrenet primum libidines, spernat
|
|
voluptates, iracundiam teneat, coërceat avaritiam, cete-
|
5
|
ras animi labes repellat, tum incipiat aliis imperare,
|
|
cum ipse improbissimis dominis, dedecori ac turpitu-
|
|
dini, parere desierit; dum quidem his oboediet, non
|
|
modo imperator, sed liber habendus omnino non erit.
|
|
Praeclare enim est hoc usurpatum a doctissimis (quo-
|
10
|
rum ego auctoritate non uterer, si mihi apud aliquos
|
|
agrestes haec habenda esset oratio; cum vero apud
|
|
prudentissimos loquar, quibus haec inaudita non sint,
|
|
cur ego simulem me, si quid in his studiis operae
|
|
posuerim, perdidisse?) dictum est igitur ab eruditissi-
|
15
|
mis viris nisi sapientem liberum esse neminem. Quid
|
34.1
|
est enim libertas? Potestas vivendi, ut velis. Quis
|
|
igitur vivit, ut volt, nisi qui recte vivit? qui gaudet
|
|
officio, cui vivendi via considerata atque provisa est,
|
|
qui ne legibus quidem propter metum paret, sed eas
|
5
|
sequitur et colit, quia id salutare esse maxime iudicat,
|
|
qui nihil dicit, nihil facit, nihil cogitat denique nisi
|
|
libenter ac libere, cuius omnia consilia resque omnes,
|
|
quas gerit, ab ipso proficiscuntur eodemque referun-
|
|
tur, nec est ulla res, quae plus apud eum polleat
|
10
|
quam ipsius voluntas atque iudicium; cui quidem
|
|
etiam, quae vim habere maximam dicitur, Fortuna
|
|
ipsa cedit, si, ut sapiens poëta dixit, 'suis ea cuique
|
|
fingitur moribus.' Soli igitur hoc contingit sa-
|
|
pienti, ut nihil faciat invitus, nihil dolens, nihil coac-
|
15
|
tus. Quod etsi ita esse pluribus verbis disserendum
|
35.1
|
est, illud tamen et breve et confitendum est, nisi qui
|
|
ita sit adfectus, esse liberum neminem. Igitur omnes
|
|
improbi servi. Nec hoc tam re est quam dictu in-
|
|
opinatum atque mirabile. Non enim ita dicunt eos
|
5
|
esse servos, ut mancipia, quae sunt dominorum facta
|
|
nexo aut aliquo iure civili, sed, si servitus sit, sicut est,
|
|
oboedientia fracti animi et abiecti et arbitrio carentis
|
|
suo, quis neget omnes leves, omnes cupidos, omnes deni-
|
|
que improbos esse servos? An ille mihi liber, cui
|
36.1
|
mulier imperat, cui leges imponit, praescribit, iubet,
|
|
vetat, quod videtur? qui nihil imperanti negare potest,
|
|
nihil recusare audet? Poscit, dandum est; vocat, ve-
|
|
niendum est; eicit, abeundum; minatur, extimescendum.
|
5
|
Ego vero istum non modo servum, sed nequissimum
|
|
servum, etiamsi in amplissima familia natus sit, appel-
|
|
landum puto. Atque in pari stultitia sunt, quos signa,
|
|
quos tabulae, quos caelatum argentum, quos Corinthia
|
|
opera, quos aedificia magnifica nimio opere delectant.
|
10
|
'At sumus', inquit, 'principes civitatis.' Vos vero ne
|
|
conservorum quidem vestrorum principes estis. Sed
|
37.1
|
ut in magna familia sunt alii lautiores, ut sibi viden-
|
|
tur, servi, sed tamen servi, ut atrienses, at qui tractant
|
|
ista, qui tergent, qui ungunt, qui verrunt, qui spargunt,
|
|
non honestissimum locum servitutis tenent, sic in civi-
|
5
|
tate, qui se istarum rerum cupiditatibus dediderunt,
|
|
ipsius servitutis locum paene infimum obtinent. 'Magna',
|
|
inquit, 'bella gessi, magnis imperiis et provinciis prae-
|
|
fui.' Gere igitur animum laude dignum. Aëtionis ta-
|
|
bula te stupidum detinet aut signum aliquod Polycleti.
|
10
|
Mitto, unde sustuleris, quo modo habeas; intuentem
|
|
te, admirantem, clamores tollentem cum video, servum
|
|
esse ineptiarum omnium iudico. 'Nonne igitur sunt
|
38.1
|
illa festiva?' Sunt (nam nos quoque oculos eruditos
|
|
habemus); sed, obsecro te, ita venusta habeantur ista,
|
|
non ut vincla virorum sint, sed ut oblectamenta puero-
|
|
rum. Quid enim censes? si L. Mummius aliquem isto-
|
5
|
rum videret matellionem Corinthium cupidissime trac-
|
|
tantem, cum ipse totam Corinthum contempsisset, utrum
|
|
illum civem excellentem an atriensem diligentem pu-
|
|
taret? Revivescat M'. Curius aut eorum aliquis, quo-
|
|
rum in villa ac domo nihil splendidum, nihil ornatum
|
10
|
fuit praeter ipsos, et videat aliquem summis populi
|
|
beneficiis usum barbatulos mullos exceptantem de pi-
|
|
scina et pertractantem et murenarum copia glorian-
|
|
tem, nonne hunc hominem ita servum iudicet, ut ne
|
|
in familia quidem dignum maiore aliquo negotio putet?
|
15
|
An eorum servitus dubia est, qui cupiditate peculii
|
39.1
|
nullam condicionem recusant durissimae servitutis?
|
|
Hereditatis spes quid iniquitatis in serviendo non
|
|
suscipit? quem nutum locupletis orbi senis non obser-
|
|
vat? loquitur ad voluntatem; quicquid denunciatum
|
5
|
est, facit, adsectatur, adsidet, muneratur. Quid horum
|
|
est liberi? quid denique servi non inertis? Quid?
|
40.1
|
iam illa cupiditas, quae videtur esse liberalior, hono-
|
|
ris, imperii, provinciarum, quam dura est domina,
|
|
quam imperiosa, quam vehemens! Cethego, homini
|
|
non probatissimo, servire coëgit eos, qui sibi esse
|
5
|
amplissimi videbantur, munera mittere, noctu venire
|
|
domum ad eum, precari, denique supplicare. Quae
|
|
servitus est, si haec libertas existimari potest? Quid?
|
|
cum cupiditatis dominatus excessit et alius est do-
|
|
minus exortus ex conscientia peccatorum, timor, quam
|
10
|
est illa misera, quam dura servitus! Adulescentibus
|
|
paulo loquacioribus est serviendum, omnes, qui ali-
|
|
quid scire videntur, tamquam domini timentur. Iudex
|
|
vero quantum habet dominatum! quo timore nocentes
|
|
adficit! An non est omnis metus servitus? Quid
|
41.1
|
valet igitur illa eloquentissimi viri, L. Crassi, copiosa
|
|
magis quam sapiens oratio: 'Eripite nos ex servi-
|
|
tute'? Quae est ista servitus tam claro homini tam-
|
|
que nobili? Omnis animi debilitati et humilis et
|
5
|
fracti timiditas servitus est. 'Nolite sinere nos cui-
|
|
quam servire.' In libertatem vindicari volt? Minime;
|
|
quid enim adiungit? 'Nisi vobis universis.' Domi-
|
|
num mutare, non liber esse volt. 'Quibus et possu-
|
|
mus et debemus.' Nos vero, siquidem animo excelso
|
10
|
et alto et virtutibus exaggerato sumus, nec debemus
|
|
nec possumus; tu posse te dicito, quoniam quidem
|
|
potes, debere ne dixeris, quoniam nihil quisquam de-
|
|
bet, nisi quod est turpe non reddere. Sed haec hacte-
|
|
nus. Ille videat, quo modo imperator esse possit,
|
15
|
cum eum ne liberum quidem esse ratio et veritas
|
|
ipsa convincat.
|
|