Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. nam
|
5.3.1
|
me ipsum huc modo venientem convertebat ad sese
|
|
Coloneus ille locus, cuius incola Sophocles ob oculos
|
|
versabatur, quem scis quam admirer quamque eo
|
|
delecter. me quidem ad altiorem memoriam Oedi-
|
5
|
podis huc venientis et illo mollissimo carmine quae-
|
|
nam essent ipsa haec loca requirentis species quae-
|
|
dam commovit, inaniter scilicet, sed commovit tamen.
|
|
Tum Pomponius: At ego, quem vos ut deditum
|
|
Epicuro insectari soletis, sum multum equidem cum
|
10
|
Phaedro, quem unice diligo, ut scitis, in Epicuri
|
|
hortis, quos modo praeteribamus, sed veteris pro-
|
|
verbii admonitu vivorum memini, nec tamen Epicuri
|
|
licet oblivisci, si cupiam, cuius imaginem non modo
|
|
in tabulis nostri familiares, sed etiam in poculis et
|
15
|
in anulis habent.
|
|
Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari
|
4.1
|
videtur, et fortasse suo iure. ita enim se Athenis
|
|
collocavit, ut sit paene unus ex Atticis, ut id etiam
|
|
cognomen videatur habiturus. Ego autem tibi, Piso,
|
|
assentior usu hoc venire, ut acrius aliquanto et
|
5
|
attentius de claris viris locorum admonitu cogitemus.
|
|
scis enim me quodam tempore Metapontum venisse
|
|
tecum neque ad hospitem ante devertisse, quam Py-
|
|
thagorae ipsum illum locum, ubi vitam ediderat,
|
|
sedemque viderim. hoc autem tempore, etsi multa
|
10
|
in omni parte Athenarum sunt in ipsis locis indicia
|
|
summorum virorum, tamen ego illa moveor exhedra.
|
|
modo enim fuit Carneadis, quem videre videor—est
|
|
enim nota imago—, a sedeque ipsa tanta ingenii
|
|
magnitudine orbata desiderari illam vocem puto.
|
15
|