Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. nam 5.3.1
me ipsum huc modo venientem convertebat ad sese
Coloneus ille locus, cuius incola Sophocles ob oculos
versabatur, quem scis quam admirer quamque eo
delecter. me quidem ad altiorem memoriam Oedi- 5
podis huc venientis et illo mollissimo carmine quae-
nam essent ipsa haec loca requirentis species quae-
dam commovit, inaniter scilicet, sed commovit tamen.
  Tum Pomponius: At ego, quem vos ut deditum
Epicuro insectari soletis, sum multum equidem cum 10
Phaedro, quem unice diligo, ut scitis, in Epicuri
hortis, quos modo praeteribamus, sed veteris pro-
verbii admonitu vivorum memini, nec tamen Epicuri
licet oblivisci, si cupiam, cuius imaginem non modo
in tabulis nostri familiares, sed etiam in poculis et 15
in anulis habent.
  Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari 4.1
videtur, et fortasse suo iure. ita enim se Athenis
collocavit, ut sit paene unus ex Atticis, ut id etiam
cognomen videatur habiturus. Ego autem tibi, Piso,
assentior usu hoc venire, ut acrius aliquanto et 5
attentius de claris viris locorum admonitu cogitemus.
scis enim me quodam tempore Metapontum venisse
tecum neque ad hospitem ante devertisse, quam Py-
thagorae ipsum illum locum, ubi vitam ediderat,
sedemque viderim. hoc autem tempore, etsi multa 10
in omni parte Athenarum sunt in ipsis locis indicia
summorum virorum, tamen ego illa moveor exhedra.
modo enim fuit Carneadis, quem videre videor—est
enim nota imago—, a sedeque ipsa tanta ingenii
magnitudine orbata desiderari illam vocem puto. 15