Ita prorsus, inquam; etsi ea quidem, quae adhuc
|
5.27.5
|
dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.
|
|
Exposita igitur, inquit, terminatione rerum expe-
|
|
tendarum cur ista se res ita habeat, ut dixi, deinceps
|
|
demonstrandum est. quam ob rem ordiamur ab eo,
|
|
quod primum posui, quod idem reapse primum est,
|
10
|
ut intellegamus omne animal se ipsum diligere. quod
|
|
quamquam dubitationem non habet—est enim in-
|
|
fixum in ipsa natura comprehenditur<que> suis
|
|
cuiusque sensibus sic, ut, contra si quis dicere velit,
|
|
non audiatur—, tamen, ne quid praetermittamus, ra-
|
15
|
tiones quoque, cur hoc ita sit, afferendas puto. etsi qui
|
28.1
|
potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod
|
|
se oderit? res enim concurrent contrariae. nam cum
|
|
appetitus ille animi aliquid ad se trahere coeperit con-
|
|
sulto, quod sibi obsit, quia sit sibi inimicus, cum id
|
5
|
sua causa faciet, et oderit se et simul diliget, quod
|
|
fieri non potest. necesseque est, si quis sibi ipsi inimi-
|
|
cus est, eum quae bona sunt mala putare, bona con-
|
|
tra quae mala, et quae appetenda fugere, quae fu-
|
|
gienda appetere, quae sine dubio vitae est eversio.
|
10
|
neque enim, si non nulli reperiuntur, qui aut laqueos
|
|
aut alia exitia quaerant aut ut ille apud Terentium,
|
|
qui 'decrevit tantisper se minus iniuriae suo nato
|
|
facere', ut ait ipse, 'dum fiat miser', inimicus ipse sibi
|
|
putandus est. sed alii dolore moventur, alii cupiditate,
|
29.1
|
iracundia etiam multi efferuntur et, cum in mala
|
|
scientes inruunt, tum se optime sibi consulere arbitran-
|
|
tur. itaque dicunt nec dubitant: 'mihi sic usus est,
|
|
tibi ut opus est facto, fac'. et qui ipsi sibi bellum
|
5
|
indixissent, cruciari dies, noctes torqueri vellent, nec
|
|
vero sese ipsi accusarent ob eam causam, quod se
|
|
male suis rebus consuluisse dicerent. eorum enim est
|
|
haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. quare,
|
|
quotienscumque dicetur male quis de se mereri sibi-
|
10
|
que esse inimicus atque hostis, vitam denique fugere,
|
|
intellegatur aliquam subesse eius modi causam, ut ex
|
|
eo ipso intellegi possit sibi quemque esse carum. Nec
|
30.1
|
vero id satis est, neminem esse, qui ipse se oderit, sed
|
|
illud quoque intellegendum est, neminem esse, qui,
|
|
quo modo se habeat, nihil sua censeat interesse. tol-
|
|
letur enim appetitus animi, si, ut in iis rebus, inter quas
|
5
|
nihil interest, neutram in partem propensiores sumus,
|
|
item in nobismet ipsis quem ad modum affecti simus
|
|
nihil nostra arbitrabimur interesse.
|
|