Quo modo igitur, inquies, verum esse poterit omnia
|
5.69.1
|
referri ad summum bonum, si amicitiae, si propinqui-
|
|
tates, si reliqua externa summo bono non continentur?
|
|
Hac videlicet ratione, quod ea, quae externa sunt, iis
|
|
tuemur officiis, quae oriuntur a suo cuiusque genere
|
5
|
virtutis. nam et amici cultus et parentis ei, qui officio
|
|
fungitur, in eo ipso prodest, quod ita fungi officio in
|
|
recte factis est, quae sunt orta <a> virtutibus. quae
|
|
quidem sapientes sequuntur duce natura tanquam
|
|
videntes; non perfecti autem homines et tamen in-
|
10
|
geniis excellentibus praediti excitantur saepe gloria,
|
|
quae habet speciem honestatis et similitudinem. quodsi
|
|
ipsam honestatem undique perfectam atque absolutam.
|
|
rem unam praeclarissimam omnium maximeque lau-
|
|
dandam, penitus viderent, quonam gaudio compleren-
|
15
|
tur, cum tantopere eius adumbrata opinione laetentur?
|
|
quem enim deditum voluptatibus, quem cupiditatum
|
70.1
|
incendiis inflammatum in iis potiendis, quae acerrime
|
|
concupivisset, tanta laetitia perfundi arbitramur, quan-
|
|
ta aut superiorem Africanum Hannibale victo aut
|
|
posteriorem Karthagine eversa? quem Tiberina descen-
|
5
|
sio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Pau-
|
|
lum, cum regem Persem captum adduceret, eodem
|
|
flumine invectio?
|
|
Age nunc, Luci noster, extrue animo altitudinem
|
71.1
|
excellentiamque virtutum: iam non dubitabis, quin
|
|
earum compotes homines magno animo erectoque
|
|
viventes semper sint beati, qui omnis motus fortunae
|
|
mutationesque rerum et temporum levis et inbecillos
|
5
|
fore intellegant, si in virtutis certamen venerint. illa
|
|
enim, quae sunt a nobis bona corporis numerata,
|
|
complent ea quidem beatissimam vitam, sed ita, ut
|
|
sine illis possit beata vita existere. ita enim parvae
|
|
et exiguae sunt istae accessiones bonorum, ut, quem
|
10
|
ad modum stellae in radiis solis, sic istae in virtutum
|
|
splendore ne cernantur quidem.
|
|