Id qui in una virtute ponunt et splendore nominis
|
1.42.11
|
capti quid natura postulet non intellegunt, errore maxi-
|
|
mo, si Epicurum audire voluerint, liberabuntur. istae
|
|
enim vestrae eximiae pulchraeque virtutes nisi volup-
|
|
tatem efficerent, quis eas aut laudabilis aut expetendas
|
15
|
arbitraretur? ut enim medicorum scientiam non ipsius
|
|
artis, sed bonae valetudinis causa probamus, et guber-
|
|
natoris ars, quia bene navigandi rationem habet, utili-
|
|
tate, non arte laudatur, sic sapientia, quae ars vivendi
|
|
putanda est, non expeteretur, si nihil efficeret; nunc
|
20
|
expetitur, quod est tamquam artifex conquirendae et
|
|
comparandae voluptatis—quam autem ego dicam
|
43.1
|
voluptatem, iam videtis, ne invidia verbi labefactetur
|
|
oratio mea—. nam cum ignoratione rerum bonarum
|
|
et malarum maxime hominum vita vexetur, ob eum-
|
|
que errorem et voluptatibus maximis saepe priventur
|
5
|
et durissimis animi doloribus torqueantur, sapientia est
|
|
adhibenda, quae et terroribus cupiditatibusque detractis
|
|
et omnium falsarum opinionum temeritate derepta cer-
|
|
tissimam se nobis ducem praebeat ad voluptatem. sa-
|
|
pientia enim est una, quae maestitiam pellat ex animis,
|
10
|
quae nos exhorrescere metu non sinat. qua praecep-
|
|
trice in tranquillitate vivi potest omnium cupiditatum
|
|
ardore restincto. cupiditates enim sunt insatiabiles,
|
|
quae non modo singulos homines, sed universas fami-
|
|
lias evertunt, totam etiam labefactant saepe rem publi-
|
15
|
cam. ex cupiditatibus odia, discidia, discordiae, sedi-
|
44.1
|
tiones, bella nascuntur, nec eae se foris solum iactant
|
|
nec tantum in alios caeco impetu incurrunt, sed intus
|
|
etiam in animis inclusae inter se dissident atque dis-
|
|
cordant, ex quo vitam amarissimam necesse est effici,
|
5
|
ut sapiens solum amputata circumcisaque inanitate omni
|
|
et errore naturae finibus contentus sine aegritudine pos-
|
|
sit et sine metu vivere. quae est enim aut utilior aut
|
45.1
|
ad bene vivendum aptior partitio quam illa, qua est
|
|
usus Epicurus? qui unum genus posuit earum cupidi-
|
|
tatum, quae essent et naturales et necessariae, alterum,
|
|
quae naturales essent nec tamen necessariae, tertium,
|
5
|
quae nec naturales nec necessariae. quarum ea ratio
|
|
est, ut necessariae nec opera multa nec impensa ex-
|
|
pleantur; ne naturales quidem multa desiderant, prop-
|
|
terea quod ipsa natura divitias, quibus contenta sit, et
|
|
parabilis et terminatas habet; inanium autem cupidi-
|
10
|
tatum nec modus ullus nec finis inveniri potest. quodsi
|
46.1
|
vitam omnem perturbari videmus errore et inscientia,
|
|
sapientiamque esse solam, quae nos a libidinum im-
|
|
petu et a formidinum terrore vindicet et ipsius fortunae
|
|
modice ferre doceat iniurias et omnis monstret vias,
|
5
|
quae ad quietem et ad tranquillitatem ferant, quid est
|
|
cur dubitemus dicere et sapientiam propter voluptates
|
|
expetendam et insipientiam propter molestias esse fu-
|
|
giendam?
|
|