Quamquam, si plane sic verterem Platonem aut Ari- 1.7.1
stotelem, ut verterunt nostri poëtae fabulas, male, credo,
mererer de meis civibus, si ad eorum cognitionem di-
vina illa ingenia transferrem. sed id neque feci adhuc
nec mihi tamen, ne faciam, interdictum puto. locos 5
quidem quosdam, si videbitur, transferam, et maxime
ab iis, quos modo nominavi, cum inciderit, ut id apte
fieri possit, ut ab Homero Ennius, Afranius a Menan-
dro solet. Nec vero, ut noster Lucilius, recusabo, quo
minus omnes mea legant. utinam esset ille Persius, 10
Scipio vero et Rutilius multo etiam magis, quorum ille
iudicium reformidans Tarentinis ait se et Consentinis
et Siculis scribere. facete is quidem, sicut alia; sed ne-
que tam docti tum erant, ad quorum iudicium elabo-
raret, et sunt illius scripta leviora, ut urbanitas summa 15
appareat, doctrina mediocris. ego autem quem timeam 8.1
lectorem, cum ad te ne Graecis quidem cedentem in
philosophia audeam scribere? quamquam a te ipso id
quidem facio provocatus gratissimo mihi libro, quem
ad me de virtute misisti. 5
  Sed ex eo credo quibusdam usu venire, ut abhor-
reant a Latinis, quod inciderint in inculta quaedam et
horrida, de malis Graecis Latine scripta deterius. qui-
bus ego assentior, dum modo de isdem rebus ne Grae-
cos quidem legendos putent. res vero bonas verbis 10
electis graviter ornateque dictas quis non legat? nisi
qui se plane Graecum dici velit, ut a Scaevola est prae-
tore salutatus Athenis Albucius. quem quidem locum 9.1
comit multa venustate et omni sale idem Lucilius, apud
quem praeclare Scaevola:
    Graecum te, Albuci, quam Romanum atque Sabinum,
    municipem Ponti, Tritani, centurionum, 5
    praeclarorum hominum ac primorum signiferumque,
    maluisti dici. Graece ergo praetor Athenis,
    id quod maluisti, te, cum ad me accedis, saluto:
    'chaere,' inquam, 'Tite!' lictores, turma omnis cho-
       rusque: 10
    'chaere, Tite!' hinc hostis mi Albucius, hinc inimicus.