Satisne igitur videor vim verborum tenere, an sum 2.15.1
etiam nunc vel Graece loqui vel Latine docendus? et
tamen vide, ne, si ego non intellegam quid Epicurus
loquatur, cum Graece, ut videor, luculenter sciam, sit
aliqua culpa eius, qui ita loquatur, ut non intellegatur. 5
quod duobus modis sine reprehensione fit, si aut de
industria facias, ut Heraclitus, 'cognomento qui σκοτει-
νός perhibetur, quia de natura nimis obscure memora-
vit', aut cum rerum obscuritas, non verborum, facit ut
non intellegatur oratio, qualis est in Timaeo Platonis. 10
Epicurus autem, ut opinor, nec non vult, si possit, plane
et aperte loqui, nec de re obscura, ut physici, aut arti-
ficiosa, ut mathematici, sed de illustri et facili et iam
in vulgus pervagata loquitur.
  Quamquam non negatis nos intellegere quid sit vo- 15
luptas, sed quid ille dicat. e quo efficitur, non ut nos
non intellegamus quae vis sit istius verbi, sed ut ille
suo more loquatur, nostrum neglegat. si enim idem 16.1
dicit, quod Hieronymus, qui censet summum bonum
esse sine ulla molestia vivere, cur mavult dicere volup-
tatem quam vacuitatem doloris, ut ille facit, qui quid
dicat intellegit? sin autem voluptatem putat adiun- 5
gendam eam, quae sit in motu—sic enim appellat
hanc dulcem: 'in motu', illam nihil dolentis 'in stabili-
tate'—, quid tendit? cum efficere non possit ut cui-
quam, qui ipse sibi notus sit, hoc est qui suam natu-
ram sensumque perspexerit, vacuitas doloris et voluptas 10
idem esse videatur. hoc est vim afferre, Torquate, sen-
sibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, qui-
bus inbuti sumus. quis enim est, qui non videat haec
esse in natura rerum tria? unum, cum in voluptate su-
mus, alterum, cum in dolore, tertium hoc, in quo nunc 15
equidem sum, credo item vos, nec in dolore nec in vo-
luptate; ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui
torqueatur. tu autem inter haec tantam multitudinem
hominum interiectam non vides nec laetantium nec do-
lentium? 20