Nec tamen argumentum hoc Epicurus a parvis peti-
|
2.32.1
|
vit aut etiam a bestiis, quae putat esse specula naturae,
|
|
ut diceret ab iis duce natura hanc voluptatem expeti
|
|
nihil dolendi. nec enim haec movere potest appetitum
|
|
animi, nec ullum habet ictum, quo pellat animum, sta-
|
5
|
tus hic non dolendi, itaque in hoc eodem peccat Hie-
|
|
ronymus. at ille pellit, qui permulcet sensum volup-
|
|
tate. itaque Epicurus semper hoc utitur, ut probet vo-
|
|
luptatem natura expeti, quod ea voluptas, quae in motu
|
|
sit, et parvos ad se alliciat et bestias, non illa stabilis,
|
10
|
in qua tantum inest nihil dolere. qui igitur convenit
|
|
ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia sum-
|
|
mum bonum ponere?
|
|
Bestiarum vero nullum iudicium puto. quamvis enim
|
33.1
|
depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. ut
|
|
bacillum aliud est inflexum et incurvatum de industria,
|
|
aliud ita natum, sic ferarum natura non est illa quidem
|
|
depravata mala disciplina, sed natura sua. nec vero
|
5
|
ut voluptatem expetat, natura movet infantem, sed tan-
|
|
tum ut se ipse diligat, ut integrum se salvumque velit.
|
|
omne enim animal, simul et ortum est, se ipsum et
|
|
omnes partes suas diligit duasque, quae maximae sunt,
|
|
in primis amplectitur, animum et corpus, deinde utrius-
|
10
|
que partes. nam sunt et in animo praecipua quaedam
|
|
et in corpore, quae cum leviter agnovit, tum discernere
|
|
incipit, ut ea, quae prima data sunt natura, appetat
|
|
asperneturque contraria. in his primis naturalibus vo-
|
34.1
|
luptas insit necne, magna quaestio est. nihil vero pu-
|
|
tare esse praeter voluptatem, non membra, non sensus,
|
|
non ingenii motum, non integritatem corporis, non vali-
|
|
tudinem [corporis], summae mihi videtur inscitiae.
|
5
|