Age, inquies, ista parva sunt. Sapientem locupletat
|
2.90.1
|
ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse do-
|
|
cuit. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter
|
|
sese ipsa pugnant. negat enim tenuissimo victu, id est
|
|
contemptissimis escis et potionibus, minorem volupta-
|
5
|
tem percipi quam rebus exquisitissimis ad epulandum.
|
|
huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vi-
|
|
vendum quali uteretur victu, concederem, laudarem
|
|
etiam; verum enim diceret, idque Socratem, qui volup-
|
|
tatem nullo loco numerat, audio dicentem, cibi condi-
|
10
|
mentum esse famem, potionis sitim. sed qui ad volup-
|
|
tatem omnia referens vivit ut Gallonius, loquitur ut
|
|
Frugi ille Piso, non audio nec eum, quod sentiat, di-
|
|
cere existimo. naturales divitias dixit parabiles esse,
|
91.1
|
quod parvo esset natura contenta. Certe, nisi volup-
|
|
tatem tanti aestimaretis. Non minor, inquit, voluptas
|
|
percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.
|
|
Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum
|
5
|
quidem. qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis
|
|
licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.
|
|
cui vero in voluptate summum bonum est, huic omnia
|
|
sensu, non ratione sunt iudicanda, eaque dicenda op-
|
|
tima, quae sint suavissima.
|
10
|
Verum esto; consequatur summas voluptates non
|
92.1
|
modo parvo, sed per me nihilo, si potest; sit voluptas
|
|
non minor in nasturcio illo, quo vesci Persas esse so-
|
|
litos scribit Xenophon, quam in Syracusanis mensis,
|
|
quae a Platone graviter vituperantur; sit, inquam, tam
|
5
|
facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de do-
|
|
lore dicemus? cuius tanta tormenta sunt, ut in iis beata
|
|
vita, si modo dolor summum malum est, esse non pos-
|
|
sit. ipse enim Metrodorus, paene alter Epicurus, bea-
|
|
tum esse describit his fere verbis: 'cum corpus bene
|
10
|
constitutum sit et sit exploratum ita futurum.' an id
|
|
exploratum cuiquam potest esse, quo modo se hoc ha-
|
|
biturum sit corpus, non dico ad annum, sed ad vespe-
|
|
rum? dolor ergo, id est summum malum, metuetur
|
|
semper, etiamsi non aderit; iam enim adesse poterit.
|
15
|
qui potest igitur habitare in beata vita summi mali me-
|
|
tus? Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi do-
|
93.1
|
loris. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neg-
|
|
legi. sed quae tandem ista ratio est? Maximus dolor,
|
|
inquit, brevis est. Primum quid tu dicis breve? deinde
|
|
dolorem quem maximum? quid enim? summus dolor
|
5
|
plures dies manere non potest? vide, ne etiam men-
|
|
ses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, inter-
|
|
ficit. quis istum dolorem timet? illum mallem levares,
|
|
quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Octa-
|
|
vium, Marci filium, familiarem meum, confici vidi,
|
10
|
nec vero semel nec ad breve tempus, sed et saepe
|
|
et plane diu. quos ille, di inmortales, cum omnes artus
|
|
ardere viderentur, cruciatus perferebat! nec tamen miser
|
|
esse, quia summum id malum non erat, tantum modo
|
|
laboriosus videbatur; at miser, si in flagitiosa et vitiosa
|
15
|
vita afflueret voluptatibus.
|
|