Egone quaeris, inquit, quid sentiam? quos bonos 3.11.5
viros, fortes, iustos, moderatos aut audivimus in re pu-
blica fuisse aut ipsi vidimus, qui sine ulla doctrina na-
turam ipsam secuti multa laudabilia fecerunt, eos melius
a natura institutos fuisse, quam institui potuissent a
philosophia, si ullam aliam probavissent praeter eam, 10
quae nihil aliud in bonis haberet nisi honestum, nihil
nisi turpe in malis; ceterae philosophorum disciplinae,
omnino alia magis alia, sed tamen omnes, quae rem
ullam virtutis expertem aut in bonis aut in malis nu-
merent, eas non modo nihil adiuvare arbitror neque 15
firmare, quo meliores simus, sed ipsam depravare na-
turam. nam nisi hoc optineatur, id solum bonum esse,
quod honestum sit, nullo modo probari possit beatam
vitam virtute effici. quod si ita sit, cur opera philoso-
phiae sit danda nescio. si enim sapiens aliquis miser 20
esse possit, ne ego istam gloriosam memorabilemque
virtutem non magno aestimandam putem.
  Quae adhuc, Cato, a te dicta sunt, eadem, inquam, 12.1
dicere posses, si sequerere Pyrrhonem aut Aristonem.
nec enim ignoras his istud honestum non summum
modo, sed etiam, ut tu vis, solum bonum videri. quod
si ita est, sequitur id ipsum, quod te velle video, omnes 5
semper beatos esse sapientes. hosne igitur laudas et hanc
eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere?
  Minime vero istorum quidem, inquit. cum enim vir-
tutis hoc proprium sit, earum rerum, quae secundum
naturam sint, habere delectum, qui omnia sic exae- 10
quaverunt, ut in utramque partem ita paria redderent,
uti nulla selectione uterentur, hi virtutem ipsam sustu-
lerunt.