Postea tuus ille Poenulus—scis enim Citieos,
|
4.56.1
|
clientes tuos, e Phoenica profectos—, homo igitur
|
|
acutus, causam non optinens repugnante natura verba
|
|
versare coepit et primum rebus iis, quas nos bonas
|
|
ducimus, concessit, ut haberentur aestimabiles et ad
|
5
|
naturam accommodatae, faterique coepit sapienti, hoc
|
|
est summe beato, commodius tamen esse si ea quo-
|
|
que habeat, quae bona non audet appellare, naturae
|
|
accommodata esse concedit, negatque Platonem, si
|
|
sapiens non sit, eadem esse in causa, qua tyrannum
|
10
|
Dionysium; huic mori optimum esse propter despera-
|
|
tionem sapientiae, illi propter spem vivere. peccata
|
|
autem partim esse tolerabilia, partim nullo modo,
|
|
propterea quod alia peccata plures, alia pauciores
|
|
quasi numeros officii praeterirent. iam insipientes
|
15
|
alios ita esse, ut nullo modo ad sapientiam possent
|
|
pervenire, alios, qui possent, si id egissent, sapientiam
|
|
consequi. hic loquebatur aliter atque omnes, sentie-
|
57.1
|
bat idem, quod ceteri. nec vero minoris aestimanda
|
|
ducebat ea, quae ipse bona negaret esse, quam illi,
|
|
qui ea bona esse dicebant. quid igitur voluit sibi,
|
|
qui illa mutaverit? saltem aliquid de pondere de-
|
5
|
traxisset et paulo minoris aestimavisset ea quam
|
|
Peripatetici, ut sentire quoque aliud, non solum dicere
|
|
videretur. Quid? de ipsa beata vita, ad quam omnia
|
|
referuntur, quae dicitis? negatis eam esse, quae ex-
|
|
pleta sit omnibus iis rebus, quas natura desideret,
|
10
|
totamque eam in una virtute ponitis; cumque omnis
|
|
controversia aut de re soleat aut de nomine esse,
|
|
utraque earum nascitur, si aut res ignoratur aut
|
|
erratur in nomine. quorum si neutrum est, opera
|
|
danda est, ut verbis utamur quam usitatissimis et
|
15
|
quam maxime aptis, id est rem declarantibus. num
|
58.1
|
igitur dubium est, quin, si in re ipsa nihil peccatur
|
|
a superioribus, verbis illi commodius utantur? vide-
|
|
amus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.
|
|