Quo loco quaero, quam vim habeat libra illa Critolai,
|
5.51.1
|
qui cum in alteram lancem animi bona imponat, in
|
|
alteram corporis et externa, tantum propendere illam
|
|
bonorum animi lancem putet, ut terram et maria depri-
|
|
mat. quid ergo aut hunc prohibet aut etiam Xenocra-
|
5
|
tem illum gravissumum philosophorum, exaggerantem
|
|
tantopere virtutem, extenuantem cetera et abicientem,
|
|
in virtute non beatam modo vitam, sed etiam beatis-
|
|
simam ponere? quod quidem nisi fit, virtutum interitus
|
52.1
|
consequetur. nam in quem cadit aegritudo, in eundem
|
|
metum cadere necesse est (est enim metus futurae
|
|
aegritudinis sollicita expectatio); in quem autem me-
|
|
tus, in eundem formido timiditas pavor ignavia; ergo,
|
5
|
ut idem vincatur interdum nec putet ad se praeceptum
|
|
illud Atrei pertinere:
|
|
'Proinde íta parent se in víta, ut vinci nésciant.'
|
|
hic autem vincetur, ut dixi, nec modo vincetur, sed
|
|
etiam serviet; at nos [autem] virtutem semper libe-
|
10
|
ram volumus, semper invictam; quae nisi sunt, sublata
|
|
virtus est. Atque si in virtute satis est praesidii ad
|
53.1
|
bene vivendum, satis est etiam ad beate; satis est enim
|
|
certe in virtute, ut fortiter vivamus; si fortiter, etiam
|
|
ut magno animo, et quidem ut nulla re umquam terre-
|
|
amur semperque simus invicti. sequitur, ut nihil paeni-
|
5
|
teat, nihil desit, nihil obstet; ergo omnia profluenter
|
|
absolute prospere, igitur beate. satis autem virtus ad
|
|
fortiter vivendum potest; satis ergo etiam ad beate.
|
|
Etenim ut stultitia, etsi adepta est quod concupivit,
|
54.1
|
numquam se tamen satis consecutam putat, sic sapien-
|
|
tia semper eo contenta est quod adest, neque eam um-
|
|
quam sui paenitet.
|
|