Sed quid agimus? oblitine sumus hoc nunc nobis
|
1.81.9
|
esse propositum, cum satis de aeternitate
|
10
|
dixissemus, ne si interirent quidem animi,
|
|
quicquam mali esse in morte?
|
|
Ego vero memineram, sed te de aeternitate dicentem
|
|
aberrare a proposito facile patiebar.
|
|
Video te alte spectare et velle in caelum migrare.
|
82.1
|
spero fore ut contingat id nobis. sed fac, ut isti volunt,
|
|
animos non remanere post mortem: video nos, si ita sit,
|
|
privari spe beatioris vitae; mali vero quid adfert ista
|
|
sententia? fac enim sic animum interire ut corpus:
|
5
|
num igitur aliquis dolor aut omnino post mortem
|
|
sensus in corpore est? nemo id quidem dicit, etsi
|
|
Democritum insimulat Epicurus, Democritii negant.
|
|
ne in animo quidem igitur sensus remanet; ipse enim
|
|
nusquam est. ubi igitur malum est, quoniam nihil ter-
|
10
|
tium est? an quod ipse animi discessus a corpore
|
|
non fit sine dolore? ut credam ita esse, quam est id
|
|
exiguum! sed falsum esse arbitror, et fit plerumque
|
|
sine sensu, non numquam etiam cum voluptate, totum-
|
|
que hoc leve est, qualecumque est; fit enim ad punctum
|
83.1
|
temporis. 'Illud angit vel potius excruciat, discessus
|
|
ab omnibus is quae sunt bona in vita'. vide ne 'a
|
|
malis' dici verius possit. quid ego nunc lugeam vitam
|
|
hominum? vere et iure possum; sed quid necesse est,
|
5
|
cum id agam ne post mortem miseros nos putemus
|
|
fore, etiam vitam efficere deplorando miseriorem?
|
|
fecimus hoc in eo libro, in quo nosmet ipsos, quan-
|
|
tum potuimus, consolati sumus. a malis igitur mors ab-
|
|
ducit, non a bonis, verum si quaerimus. et quidem hoc a
|
10
|
Cyrenaico Hegesia sic copiose disputatur, ut is a rege
|
|
Ptolomaeo prohibitus esse dicatur illa in scholis dicere,
|
|
quod multi is auditis mortem sibi ipsi consciscerent.
|
|
Callimachi quidem epigramma in Ambraciotam The-
|
84.1
|
ombrotum est, quem ait, cum ei nihil accidisset adver-
|
|
si, e muro se in mare abiecisse lecto Platonis libro. eius
|
|
autem, quem dixi, Hegesiae liber est Ἀποκαρτερῶν, quo
|
|
a vita quidem per inediam discedens revocatur ab
|
5
|
amicis; quibus respondens vitae humanae enume-
|
|
rat incommoda. possem idem facere, etsi minus quam
|
|
ille, qui omnino vivere expedire nemini putat. mitto
|
|
alios: etiamne nobis expedit? qui et domesticis et
|
|
forensibus solaciis ornamentisque privati certe si ante
|
10
|
occidissemus, mors nos a malis, non a bonis abstraxis-
|
|
set. Sit igitur aliquis, qui nihil mali habeat, nullum
|
85.1
|
a fortuna volnus acceperit: Metellus ille honoratis
|
|
quattuor filiis aut quinquaginta Priamus, e quibus sep-
|
|
temdecim iusta uxore natis; in utroque eandem habuit
|
|
fortuna potestatem, sed usa in altero est: Metellum
|
5
|
enim multi filii filiae nepotes neptes in rogum in-
|
|
posuerunt, Priamum tanta progenie orbatum, cum in
|
|
aram confugisset, hostilis manus interemit. hic si
|
|
vivis filiis incolumi regno occidisset
|
|
astánte ope bárbarica
|
10
|
Tectís caelatis láqueatis,
|
|
utrum tandem a bonis an a malis discessisset? tum
|
|
profecto videretur a bonis. at certe ei melius evenis-
|
|
set nec tam flebiliter illa canerentur:
|
|
'Haec ómnia vidi inflámmari,
|
15
|
Priamó vi vitam evítari,
|
|
Iovis áram sanguine túrpari.'
|
|
quasi vero ista vi quicquam tum potuerit ei melius
|
|
accidere! quodsi ante occidisset, talem eventum om-
|
|
nino amisisset; hoc autem tempore sensum amisit
|
20
|
malorum. Pompeio, nostro familiari, cum graviter
|
86.1
|
aegrotaret Neapoli, melius est factum. coronati Nea-
|
|
politani fuerunt, nimirum etiam Puteolani; volgo ex
|
|
oppidis publice gratulabantur: ineptum sane nego-
|
|
tium et Graeculum, sed tamen fortunatum. utrum igi-
|
5
|
tur, si tum esset extinctus, a bonis rebus an a malis
|
|
discessisset? certe a miseris. non enim cum socero
|
|
bellum gessisset, non inparatus arma sumpsisset, non
|
|
domum reliquisset, non ex Italia fugisset, non exer-
|
|
citu amisso nudus in servorum ferrum et manus in-
|
10
|
cidisset, †non liberi defleti, non fortunae omnes a
|
|
victoribus possiderentur. qui, si mortem tum obisset,
|
|
in amplissimis fortunis occidisset, is propagatione vi-
|
|
tae quot, quantas, quam incredibilis hausit calamita-
|
|
tes! haec morte effugiuntur, etiamsi non evenerunt,
|
15
|
tamen, quia possunt evenire; sed homines ea sibi ac-
|
|
cidere posse non cogitant: Metelli sperat sibi quis-
|
|
que fortunam, proinde quasi aut plures fortunati sint
|
|
quam infelices aut certi quicquam sit in rebus humanis
|
|
aut sperare sit prudentius quam timere.
|
20
|