Quamquam quid opus est in hoc philosophari, cum
|
1.89.1
|
rem non magnopere philosophia egere videamus?
|
|
quotiens non modo ductores nostri, sed universi etiam
|
|
exercitus ad non dubiam mortem concurrerunt! quae
|
|
quidem si timeretur, non Lucius Brutus arcens eum
|
5
|
reditu tyrannum, quem ipse expulerat, in proelio con-
|
|
cidisset; non cum Latinis decertans pater Decius, cum
|
|
Etruscis filius, cum Pyrrho nepos se hostium telis obie-
|
|
cissent; non uno bello pro patria cadentis Scipiones
|
|
Hispania vidisset, Paulum et Geminum Cannae, Venu-
|
10
|
sia Marcellum, Litana Albinum, Lucani Gracchum.
|
|
num quis horum miser hodie? ne tum quidem post
|
|
spiritum extremum; nec enim potest esse miser quis-
|
|
quam sensu perempto. 'At id ipsum odiosum est,
|
90.1
|
sine sensu esse.' odiosum, si id esset carere; cum vero
|
|
perspicuum sit nihil posse in eo esse qui ipse non sit,
|
|
quid potest esse in eo odiosum qui nec careat nec sen-
|
|
tiat? quamquam hoc quidem nimis saepe, sed eo quod
|
5
|
in hoc inest omnis animi contractio ex metu mortis.
|
|
qui enim satis viderit, id quod est luce clarius, ani-
|
|
mo et corpore consumpto totoque animante deleto
|
|
et facto interitu universo illud animal, quod fuerit,
|
|
factum esse nihil, is plane perspiciet inter Hippocen-
|
10
|
taurum, qui numquam fuerit, et regem Agamemnonem
|
|
nihil interesse, nec pluris nunc facere M. Camillum
|
|
hoc civile bellum, quam ego illo vivo fecerim Ro-
|
|
mam captam. Cur igitur et Camillus doleret, si haec
|
|
post trecentos et quinquaginta fere annos eventura
|
15
|
putaret, et ego doleam, si ad decem milia annorum
|
|
gentem aliquam urbe nostra potituram putem? quia
|
|
tanta caritas patriae est, ut eam non sensu nostro,
|
|
sed salute ipsius metiamur. itaque non deterret sa-
|
|
pientem mors, quae propter incertos casus cotidie
|
91.1
|
imminet, propter brevitatem vitae numquam potest
|
|
longe abesse, quo minus in omne tempus rei p. suis-
|
|
que consulat, cum posteritatem ipsam, cuius sensum
|
|
habiturus non sit, ad se putet pertinere. quare licet
|
5
|
etiam mortalem esse animum iudicantem aeterna mo-
|
|
liri, non gloriae cupiditate, quam sensurus non sis,
|
|
sed virtutis, quam necessario gloria, etiamsi tu id non
|
|
agas, consequatur.
|
|