Est igitur ambulantibus ad hunc modum sermo ille 2.10.1
nobis institutus et a tali quodam ductus exordio:
  Dici non potest, quam sim hesterna disputatione
tua delectatus vel potius adiutus. etsi enim mihi sum
conscius numquam me nimis vitae cupidum fuisse, 5
tamen interdum obiciebatur animo metus quidam et
dolor cogitanti fore aliquando finem huius lucis et
amissionem omnium vitae commodorum. hoc genere
molestiae sic, mihi crede, sum liberatus, ut nihil mi-
nus curandum putem. 10
  Minime mirum id quidem; nam efficit hoc philo- 11.1
sophia: medetur animis, inanes sollicitudines detra-
hit, cupiditatibus liberat, pellit timores. sed haec eius
vis non idem potest apud omnis: tum valet multum,
cum est idoneam complexa naturam. fortis enim non 5
modo fortuna adiuvat, ut est in vetere proverbio, sed
multo magis ratio, quae quibusdam quasi praeceptis
confirmat vim fortitudinis. te natura excelsum quen-
dam videlicet et altum et humana despicientem genuit;
itaque facile in animo forti contra mortem habita in- 10
sedit oratio. sed haec eadem num censes apud eos
ipsos valere nisi admodum paucos, a quibus inventa
disputata conscripta sunt? quotus enim quisque phi-
losophorum invenitur, qui sit ita moratus, ita animo
ac vita constitutus, ut ratio postulat? qui disciplinam 15
suam non ostentationem scientiae, sed legem vitae pu-
tet? qui obtemperet ipse sibi et decretis suis pareat?
videre licet alios tanta levitate et iactatione, ut iis 12.1
fuerit non didicisse melius, alios pecuniae cupidos,
gloriae non nullos, multos libidinum servos, ut cum
eorum vita mirabiliter pugnet oratio. quod quidem
mihi videtur esse turpissimum. ut enim si grammati- 5
cum se professus quispiam barbare loquatur, aut si
absurde canat is qui se haberi velit musicum, hoc
turpior sit, quod in eo ipso peccet, cuius profitetur
scientiam, sic philosophus in vitae ratione peccans
hoc turpior est, quod in officio, cuius magister esse 10
vult, labitur artemque vitae professus delinquit in
vita.