Atque hoc quidem perspicuum est, tum aegritudi-
|
3.28.1
|
nem existere, cum quid ita visum sit, ut magnum quod-
|
|
dam malum adesse et urgere videatur. Epicuro autem
|
|
placet opinionem mali aegritudinem esse natura, ut,
|
|
quicumque intueatur in aliquod maius malum, si id
|
5
|
sibi accidisse opinetur, sit continuo in aegritudine. Cy-
|
|
renaici non omni malo aegritudinem effici censent, sed
|
|
insperato et necopinato malo. est id quidem non me-
|
|
diocre ad aegritudinem augendam: videntur enim om-
|
|
nia repentina graviora. ex hoc et illa iure laudantur:
|
10
|
'Égo cum genui, túm morituros scívi et ei rei
|
|
sústuli.
|
|
Praéterea ad Troiám cum misi ob défendendam
|
|
Graéciam,
|
|
Scíbam me in mortíferum bellum, nón in epulas
|
15
|
míttere.'
|
|
haec igitur praemeditatio futurorum malorum lenit
|
29.1
|
eorum adventum, quae venientia longe ante videris.
|
|
itaque apud Euripiden a Theseo dicta laudantur; licet
|
|
enim, ut saepe facimus, in Latinum illa convertere:
|
|
'Nam qui haéc audita a dócto meminissém viro,
|
5
|
Futúras mecum cómmentabar míserias:
|
|
Aut mórtem acerbam aut éxili maestám fugam
|
|
Aut sémper aliquam mólem meditabár mali,
|
|
Ut, sí qua invecta díritas casú foret,
|
|
Ne me ínparatum cúra lacerarét repens.'
|
10
|
quod autem Theseus a docto se audisse dicit, id de
|
30.1
|
se ipso loquitur Euripides. fuerat enim auditor Anaxa-
|
|
gorae, quem ferunt nuntiata morte filii dixisse: 'scie-
|
|
bam me genuisse mortalem.' quae vox declarat is esse
|
|
haec acerba, quibus non fuerint cogitata. ergo id qui-
|
5
|
dem non dubium, quin omnia, quae mala putentur, sint
|
|
inprovisa graviora. itaque quamquam non haec una
|
|
res efficit maximam aegritudinem, tamen, quoniam
|
|
multum potest provisio animi et praeparatio ad mi-
|
|
nuendum dolorem, sint semper omnia homini humana
|
10
|
meditata. et nimirum haec est illa praestans et divina
|
|
sapientia, et perceptas penitus et pertractatas res
|
|
humanas habere, nihil admirari, cum acciderit, nihil,
|
|
ante quam evenerit, non evenire posse arbitrari.
|
|
'Quam ob rem ómnis, cum secúndae res sunt
|
15
|
máxume, tum máxume
|
|
Meditári secum opórtet, quo pacto ádversam ae-
|
|
rumnám ferant.
|
|
Perícla, damna péregre rediens sémper secum
|
|
cógitet,
|
20
|
Aut fíli peccatum aút uxoris mórtem aut morbum
|
|
fíliae,
|
|
Commúnia esse haec, né quid horum umquam
|
|
áccidat animó novum;
|
|
Quicquíd praeter spem evéniat, omne id députare
|
25
|
esse ín lucro.'
|
|
ergo hoc Terentius a philosophia sumptum cum tam
|
31.1
|
commode dixerit, nos, e quorum fontibus id haustum
|
|
est, non et dicemus hoc melius et constantius sentie-
|
|
mus? hic est enim ille voltus semper idem, quem dici-
|
|
tur Xanthippe praedicare solita in viro suo fuisse So-
|
5
|
crate: eodem semper se vidisse exeuntem illum domo
|
|
et revertentem. Nec vero ea frons erat, quae M. Crassi
|
|
illius veteris, quem semel ait in omni vita risisse Lu-
|
|
cilius, sed tranquilla et serena; sic enim accepimus.
|
|
iure autem erat semper idem voltus, cum mentis, a
|
10
|
qua is fingitur, nulla fieret mutatio. quare accipio
|
|
equidem a Cyrenaicis haec arma contra casus et even-
|
|
tus, quibus eorum advenientes impetus diuturna prae-
|
|
meditatione frangantur, simulque iudico malum illud
|
|
opinionis esse, non naturae; si enim in re esset, cur
|
15
|
fierent provisa leviora?
|
|