Quid ergo opus est, dicet aliquis, omnino ratione aut
|
3.55.1
|
consolatione illa, qua solemus uti, cum levare dolorem
|
|
maerentium volumus? hoc enim fere tum habemus in
|
|
promptu, nihil oportere inopinatum videri. aut qui to-
|
|
lerabilius feret incommodum, qui cognoverit necesse
|
5
|
esse homini tale aliquid accidere? haec enim oratio de
|
|
ipsa summa mali nihil detrahit, tantum modo adfert,
|
|
nihil evenisse quod non opinandum fuisset. neque ta-
|
|
men genus id orationis in consolando non valet, sed
|
|
id haud sciam an plurimum. * ergo ista necopinata
|
10
|
non habent tantam vim, ut aegritudo ex is omnis oria-
|
|
tur; feriunt enim fortasse gravius, non id efficiunt, ut
|
|
ea, quae accidant maiora videantur: quia recentia sunt,
|
|
maiora videntur, non quia repentina. * Duplex est igitur
|
56.1
|
ratio veri reperiendi non in is solum, quae mala, sed in
|
|
is etiam, quae bona videntur. nam aut ipsius rei natura
|
|
qualis et quanta sit, quaerimus, ut de paupertate non
|
|
numquam, cuius onus disputando levamus docentes,
|
5
|
quam parva et quam pauca sint quae natura desideret,
|
|
aut a disputandi subtilitate orationem ad exempla tra-
|
|
ducimus. hic Socrates commemoratur, hic Diogenes,
|
|
hic Caecilianum illud: 'saepe est etiam sub palliolo
|
|
sordido sapientia.' cum enim paupertatis una eadem-
|
10
|
que sit vis, quidnam dici potest, quam ob rem C. Fa-
|
|
bricio tolerabilis ea fuerit, alii negent se ferre posse?
|
|
huic igitur alteri generi similis est ea ratio consolandi,
|
57.1
|
quae docet humana esse quae acciderint. non enim id
|
|
solum continet ea disputatio, ut cognitionem adferat
|
|
generis humani, sed significat tolerabilia esse, quae et
|
|
tulerint et ferant ceteri. de paupertate agitur: multi
|
5
|
patientes pauperes commemorantur; de contemnendo
|
|
honore: multi inhonorati proferuntur, et quidem prop-
|
|
ter id ipsum beatiores, eorumque, qui privatum otium
|
|
negotiis publicis antetulerunt, nominatim vita laudatur,
|
|
nec siletur illud potentissimi regis anapaestum, qui
|
10
|
laudat senem et fortunatum esse dicit, quod inglorius
|
|
sit atque ignobilis ad supremum diem perventurus;
|
|
similiter commemorandis exemplis orbitates quoque
|
58.1
|
liberum praedicantur, eorumque, qui gravius ferunt,
|
|
luctus aliorum exemplis leniuntur. sic perpessio cete-
|
|
rorum facit, ut ea quae acciderint multo minora quam
|
|
quanta sint existimata, videantur. ita fit, sensim co-
|
5
|
gitantibus ut, quantum sit ementita opinio, appareat.
|
|
atque hoc idem et Telamo ille declarat: 'ego cum ge-
|
|
nui . . . . . ' et Theseus: 'futuras mecum commentabar mi-
|
|
serias' et Anaxagoras: 'sciebam me genuisse morta-
|
|
lem.' hi enim omnes diu cogitantes de rebus humanis
|
10
|
intellegebant eas nequaquam pro opinione volgi esse
|
|
extimescendas. et mihi quidem videtur idem fere ac-
|
|
cidere is qui ante meditantur, quod is quibus medetur
|
|
dies, nisi quod ratio quaedam sanat illos, hos ipsa na-
|
|
tura intellecto eo quod rem continet, illud malum, quod
|
15
|
opinatum sit esse maxumum, nequaquam esse tantum,
|
|
ut vitam beatam possit evertere. hoc igitur efficitur, ut
|
59.1
|
ex illo necopinato plaga maior sit, non, ut illi putant, ut,
|
|
cum duobus pares casus evenerint, is modo aegritudine
|
|
adficiatur, cui ille necopinato casus evenerit.
|
|