Ira vero, quae quam diu perturbat animum, dubi-
|
4.77.1
|
tationem insaniae non habet, cuius inpulsu existit etiam
|
|
inter fratres tale iurgium:
|
|
'Quís homo te exsuperávit usquam géntium impú-
|
|
dentia?'
|
5
|
'Quis aútem malitiá te?'—
|
|
nosti, quae secuntur; alternis enim versibus intorquen-
|
|
tur inter fratres gravissimae contumeliae, ut facile ap-
|
|
pareat Atrei filios esse, eius qui meditatur poenam in
|
|
fratrem novam:
|
10
|
'Maiór mihi moles, máius miscendúmst malum,
|
|
Qui illíus acerbum cór contundam et cómprimam'.
|
|
quo igitur haec erumpit moles? audi Thyestem:
|
|
'Ipsus hortatúr me frater, út meos malís miser
|
|
Mánderem natós—'
|
15
|
eorum viscera apponit. quid est enim quo non pro-
|
|
grediatur eodem ira, quo furor? itaque iratos proprie
|
|
dicimus exisse de potestate, id est de consilio,
|
|
de ratione, de mente; horum enim potestas in totum
|
|
animum esse debet. His aut subtrahendi sunt ei, in
|
78.1
|
quos impetum conantur facere, dum se ipsi conligant,
|
|
—quid est autem se ipsum colligere nisi dissupatas
|
|
animi partis rursum in suum locum cogere?—aut ro-
|
|
gandi orandique sunt, ut, si quam habent ulciscendi
|
5
|
vim, differant in tempus aliud, dum defervescat ira.
|
|
defervescere autem certe significat ardorem animi in-
|
|
vita ratione excitatum. ex quo illud laudatur Archytae,
|
|
qui cum vilico factus esset iratior, 'quo te modo' in-
|
|
quit 'accepissem, nisi iratus essem!'
|
10
|